Bah...
Henk is weer naar Nederland, nou op zich is dat niet zo vervelend... even alleen is best wel fijn.
Wel moet ik zeggen dat het zo'n eerste dag altijd weer wat wennen is.
Helemaal als de jagers het nodig vinden om vol bombarie te jagen.
Enorm veel jachthonden renden, onder luid geblaf, hier weer door de bossen. Zo af en toe enorme knallen van de jachtgeweren, heen en weer gesjees met de 4x4 wagens. Af en toe een toetertje, toet toet.
Als dat alles was dan was het misschien nog te harden, maar nee... dat is niet alles.
Onze Vidor, de held, staat dan de gehele tijd wakend, onder luid geblaf, buiten. Mila is een totaal ander verhaal, onze heldin op sokken loopt dan hypernerveus door het huis, springt van spanning soms bovenop tafels en kasten onder een ietwat zeurderig gepiep.
Dit alles gaat soms uren lang door, pffffffffffffff......
Ontspannen in de tuin werken zit er dan niet echt in, omdat Mila dan nog nerveuzer wordt. Binnen bezig is ook niet echt een pretje omdat Vidor de gehele tijd buiten staat te blaffen en Mila de gehele tijd om me heen drentelt.
Als we samen zijn (Henk en ik) voelt dat toch iets minder erg, nu werd ik er gewoon lichtelijk nerveus van... ik houd me in, maar krijg wurgneigingen. Heerlijk lekker knetterhard schreeuwen en schelden zou misschien ook wat voldoening geven... maar nee, nerveus houd ik me in en wacht af totdat de jagers verdwenen zijn en de rust is wedergekeerd.
Ondertussen is het weer heerlijk stil hier in de bossen, daarnet nog met de honden een wandeling gemaakt, zo dadelijk een super ongezonde pizza in de oven en genieten voor het houtkacheltje.
De bikini alvast klaar leggen voor morgen, niet dat ik een bikini heb maar toch... voor morgen 16 graden en een zonnetje voorspelt... donc (dus, voor degene die geen Frans spreken ;-)).
Nog even een grappige foto...
Bovenstaande boom staat aan ons pad op een helling.
Voor het geval hij omkiepert heeft hij zelf voor een steuntje gezorgd ;-)
4 opmerkingen:
Toch maar ergens een plekje in het bos vinden om alles er even uit te schreeuwen...Ben zelf niet zo'n schreeuwer, maar doe het anders.. :-)
Hoi Walter, die plekjes hebben we hier in overvloed ;-)
Hahaha... dus jij bent niet zo'n schreeuwer.
Het kan soms heerlijk opluchten om even de dingen van je af te schreeuwen.
Even weer onbeheerst kind zijn, maar ja... als volwassen mens behoor je dat blijkbaar niet meer te mogen.
Laat mij maar zo af en toe kind zijn ;-)
Hoi cilia,
Kan me voorstellen dat je niet zit te wachten op die oorverdovende herrie die jagers maken met in je achterhoofd ook nog de gedachten dat misschien wel bij elk schot een dier het leven laat.
Ook dat gevoel van wurgneigingen daar heb ik ook wel eens last van maar voordat ik tot die daad overga ebt het gevoel gelukkig al weer weg,stel je voor........nog meer slachtoffers😳
En in die boom met steuntje zie ik ook wel wat van mezelf,reuze handig hoor die hulpmiddelen die je behoeden voor omvallen😀
Geniet van de rust de ruimte en het zachte weer met of zonder bikini!!!
Liefs,Ger
Hoi Ger,
Hahaha... leuk om te weten dat ik niet de enige ben die wel eens last heeft van wurgneigingen. Soms heb ik zo van die momenten (gelukkig niet al te vaak) dat ik iedereen wel kan wurgen in gedachten en dan vooral niet de 'schuld' bij mijzelf zoeken ;-) Tja, het is maar goed dat we niet allemaal toegeven aan ons onderbuik gevoel. Denk dat er dan niet veel mensen meer over waren... hahaha.
Ja, wat handig hè dat natuurlijke hulpsteuntje... gewoon een extra been of zelfs twee ;-)
De bikini ligt alweer achter in de kast, vandaag veel wind, regen en hagel. Overigens gisteren wel een heerlijke dag met fijne temperaturen, in trui buiten bezig geweest. Nu voor de warme houtkachel.
Lieve groetjes,
Cilia
Een reactie posten