`Dweilen met de kraan open...

Zo af en toe zijn er hier van die baalmomenten. Dan moet ik mijn best doen om het zonnetje nog te zien schijnen en niet onder het wolletje kruipen om pas na een week weer even voorzichtig om me heen te kijken.

Zo'n moment had ik de laatst even. Niet dat ik onder het wolletje gekropen ben, maar heb wel even flink chagrijnig aan de keukentafel gezeten.

De reden van alle ellende : de tuin.

Als eerste de moestuin, beestjes onder de grond die onze tomatenplanten grotendeels opgegeten hebben, evenals de vele peultjes die we staan hadden. Heel veel zaad wat niet opgekomen is, de aardappelen die het slecht doen. En vele andere groenten waar we ons afvragen of het wel wat wordt.

Oké toch wel wat positiefs, de wortels, boerenkool en aardbeien doen het erg goed.

Helaas ook nog totaal geen fruit aan de vele fruitboompjes, ondanks dat ze wel gebloeid hebben.

Eén van de tomatenplanten.

Sommige planten zijn compleet met tomaten de grond ingetrokken.

 Maar goed, beestjes daar is nog overheen te komen... die moeten ook wat te eten hebben zal'k maar zeggen. Vraag me trouwens wel af wat voor beestjes het zijn die onze tomaten en peultjes compleet de grond in trekken.

In sommige gevallen weet je wie de boosdoener is, die laten netjes wat sporen achter, zoals :

Deze was er afgelopen week ook even...

Zo hadden we een dikke anderhalve week geleden een enorme hoosbui. Overal, in de tuin en op het weiland, veel schade. Heel veel planten omgewaaid, op sommige plekken zag het er niet meer uit, alles platgeslagen. Tevens waren er, buiten ons terrein, verscheidene bomen omgevallen. Ook op het pad langs ons weiland.

Al met al de schouders eronder gezet om alles weer een beetje toonbaar te maken. Bomen van de weg afgehaald, platgeslagen planten zoveel mogelijk opgeruimd, veel gemaaid en gesnoeid. Zodat er weer een beetje orde in de chaos zat.

ZAT, je leest het goed.

Want helaas afgelopen weekend weer enorme hoosbuien en... al het werk voor niets geweest. Althans zo leek het. Weer heel veel bloemen platgeslagen, ook verscheidene vlinderstruiken die er nu als treurnietjes bij staan, zo ontzettend jammer.

Kan zeggen dat ik er ook even als een treurnietje bij zat, eventjes helemaal geen zin er meer in had.

Bij dat alles komt ook nog eens het vele graafwerk van onze jonge deugniet Muriele. Zo af en toe vliegen de pollen in het rondte, dus her en der enorme kuilen.

Platgeslagen varens...

Hele vele bloemen die er nu wat sneu bij liggen.

Bijna dagelijks zijn we hier wel even in de tuin bezig, vinden we beiden leuk om te doen. Maar soms voelt het als dweilen met de kraan open ;-(

Gelukkig niet een en al ellende.  Henk zijn vakantie is ingegaan, dus heerlijk een maandje vrij.

Ook geeft de tuin, ondanks de ellende, veel plezier. Er is altijd wel wat leuks te zien.

Zoals dit boktorretje...

Verder betekent vakantie voor ons ook om er zo af en toe even op uit te gaan. Gisteren even binnendoor naar de Gorges de la Sioule geweest, altijd leuk om daar wat rond te tuffen. Ook zijn we even naar de Cascade de la Pisserotte gelopen, een pittige wandeling die we al vaak gedaan hebben. Maar was nu al enkele jaren geleden dat we daar waren. Voordat we ons huis hier hadden hebben we vlakbij de Cascade een paar keer een schitterend huis gehuurd, vanuit ons huis konden we lopens naar de Cascade...dus ook nog altijd wat nostalgische gevoelens. 

Cascade de la Pisserotte...

Klimmen en klauteren, Mila vond het geweldig.

Onderweg, tijdens een pauze, naar de Sioule.

Allemaal even nieuwsgierig.

Onze Muriele vindt het geweldig, aan haar staartje te zien ook wel een beetje spannend.

Mila blijft het liefst op afstand.

Vandaag blijven we wat rondom huis, althans Henk gaat vanmiddag even naar de kapster en ik wil even met de honden de bossen in, op zoek naar cantharellen en eekhoorntjesbrood voor bij de biefstuk.

Afgelopen tijd al vaak wat cantharellen en eekhoorntjesbrood gegeten. Dit jaar zijn er behoorlijk veel te vinden, vooral na regenbuien. Zo heeft toch elk nadeel ook weer zijn voordeel.