Het zit er op, vakantie 2023.

Mila en Muriele, ze kunnen het al erg goed samen vinden :-)

Altijd weer jammer als zo'n vakantie er op zit, maar ja er moet weer gewerkt worden. Op zich ook niet zo erg natuurlijk, maar toch...

Ondertussen net alsof er in het geheel geen vakantie geweest is, we zitten alweer helemaal in ons dagelijkse ritme.

Toch waren het fijne weken, al moet ik bekennen dat er soms ook best wat verveling om het hoekje kwam kijken. Dit had te maken met puppy Muriele die nog veel sliep overdag en er dan altijd een van ons beiden bij haar bleef. Ook pasten we onze uitstapjes op haar aan, lange wandelingen of dergelijke zaten er dan niet in.

Gelukkig vind ze ondertussen autorijden wel leuk (dan slaapt ze meestal) en zodoende konden we toch nog wel vaak er even tussenuit.

We wisten uiteraard van tevoren dat de vakantie in het teken van ons nieuwe huisgenootje zou staan en hebben daar ook absoluut geen spijt van, was juist heerlijk omdat we zo samen de eerste weken de gehele dagen van haar konden genieten.

Muriele zie je haast met de dag groeien, en in gewicht en in haar doen en laten. Een heerlijk hondje, die alles spannend vindt, zwemmen, bramen plukken, kattenkwaad uithalen zoals ervandoor rennen met onze sloffen, bloemen koppen, achter de katten aan rennen, in de gordijnen hangen, graven in bloempotten, met water spelen (ons huis is soms net een grote waterbak, ze blaast belletjes in de drinkensbakken en gaat er soms met de voorpoten in graven). Maar... als ze slaapt is het een schatje, af en toe zelfs met een klein snurkje erbij... erg aandoenlijk ;-)

Nog eventjes een enkel vakantiekiekje, bijna geen foto's gemaakt... vaak veel te druk met onze kleine.

Ondanks dat we ondertussen ons huis hier al een dikke 15 jaar hebben blijven we het leuk vinden om hier wat rond te toeren door de bergen.

Regelmatig even wat leuke gehuchtjes of wat grotere plaatsen bezoeken, zoals hierboven Thiers, waar we vaak even heen gaan (alleen al om een lekkere ijsco te kopen).

Ook bezochten we vaak een plek waar de honden even in het water konden, zoals hier in de rivier de Dore bij Olliergues. Een leuk plaatsje, waar ik tevens nog een bloemetje van een hoogbejaarde man aangeboden kreeg (erg lief).

Uiteraard mag tijdens een vakantie een bezoekje aan een Chateau niet missen. Bij bovenstaand Chateau de Couzan zijn we al veel vaker geweest, niet zo zeer om het Chateau te bezoeken maar voornamelijk omdat wij de omgeving daar prachtig vinden. Ook de trip erheen en terug is erg mooi (hooguit een uurtje bij ons vandaan).

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Tja en dan plots zit de vakantie erop en begint het 'normale' leven weer. Als het weer het toelaat wat in de tuin bezig (momenteel veel te warm, zo rond de dertig graden), daar waar ondertussen van alles klaar is... zoals de pepers.

Lekkere pittige pepers.

De zonnebloemen staan ook volop te bloeien, helaas wel veel minder als voorgaande jaren.

Bijna dagelijks cherry tomaten plukken.

Courgettes komen we haast in om, daar kunnen we domweg niet tegen eten. Al heel veel weggegeven en nog hebben we veel teveel.

Erg fijn is dat de boerenkool goed aangeslagen is, staat er al erg mooi bij... kan me al verheugen op stamppot boerenkool. Dit keer hebben we er wel gaas omheen gezet, want vorig jaar waren de reeën ons voor.

Ons Vidor zijn grafje staat er momenteel ook erg fleurig bij, een en al bloem. Ondertussen alweer dik vier maanden geleden dat hij overleden is, maar ik mis hem nog behoorlijk.

Een bijna dagelijks gebeuren, Mila en Muriele samen aan het stoeien.

Helaas is het niet een en al feest, plots na de wandeling gistermorgen had onze Muriele een heel dik gezwollen gezicht. Ondanks dat ik altijd honden gehad heb had ik dit nog nooit meegemaakt. Best wel wat paniek, vooral omdat we eerst geen dierenarts konden vinden die weekend dienst had. Zodoende onze zoon gebelt, zijn vriendin is dierenarts (helaas niet hier in de buurt maar in Engeland). Gelukkig wisten zij te vertellen dat het waarschijnlijk van een wespensteek of bijensteek kwam. Dat gaf al een beetje een geruststelling en vrij snel daarna hadden we een dierenarts gevonden waar we terecht konden (ook nog eens vlakbij, hooguit een half uurtje rijden).

Zo'n  ONTZETTEND zielig gezicht.

Het gekke was dat ze er blijkbaar zelf geen last of pijn van had.

Bij de dierenarts heeft ze een spuitje gehad en is ze even verder onderzocht. Later op de middag werd haar gezicht gelukkig weer normaal en konden we er weer grapjes over maken.

Alles ziet er weer 'normaal' uit.