Schoenenblogje en meer...

Even een blogje over

mijn zalig zittende wandelschoenen... 

Tja...

Ik ga er nog net niet mee naar bed...

Maar ze lopen verrukkelijk...

Ik ben in het bezit van meerdere paren bergwandelschoenen. 

Maar... hier in de bossen, waar ik zelden iemand tegenkom, loop ik het allerliefst op mijn meest afgedragen bergschoenen. Ze zijn, door de jaren heen, helemaal gevormd naar mijn voeten, poetsen is ook al tijden niet meer nodig. Er is maar één klein nadeeltje : ze lekken een beetje ;-)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Even over op het serieuzere werk.

Vandaag kwam ik tot de conclusie dat een ieder die een tuintje heeft eigenlijks verplicht moest worden om daar op zijn minst een VLIER in te zetten. Reden daarvan is : dat het een geweldige snoepboom voor de vogels is. Het vliegt hier de gehele dagen af en aan met vogels, allemaal snoepen ze van de vlierbessen. Ook voor de mens is een vlier een geweldige boom. In het voorjaar prachtige bloesem, waar je vlierbloesemsiroop van kunt maken. In het najaar de vele bessen, waar je jam en vele andere dingen van kunt maken. Uiteraard wel wat voor de vogels laten hangen.

Dus... ik zal zo zeggen : poot een vlier in je tuin.

Als we dan toch bezig zijn, zal ik zo zeggen : alle tuttie bloemetjes eruit en springbalsemienen erin. Een waar paradijs voor de hommels. Ieder jaar is het hier weer een waar genot om te zien hoe de hommels ervan genieten, daar kan ik gewoon domweg geen genoeg van krijgen. Tevens staat dan de tuin in de nazomer nog in volle bloei.

Prachtbloemen, die zich ook nog eens in rap tempo vermeerderen ;-)

Zoem, zoem, zoem, zoem...

Zelfs onze Femke vindt het fijn tussen de hommelschommels.

Al zit ze wel in de waterbak van de vogels ;-(

Uiteraard is het hier niet allemaal dolle pret. Zo hebben we afgelopen week nog een piep klein poesje begraven, ik denk dat het poesje zo'n 3 weekjes jong was.  Zij lag op het zandpad, vlakbij onze brievenbus... zo ontzettend zielig.

Ook hadden we plots bijna geen water meer, voor de tweede keer dit jaar. De eerste keer kwam het door een lek in de slang, maar nu helaas door de aanhoudende droogte.

In al die jaren hebben we nog nooit zo'n droogte meegemaakt hier. Ons stroompje staat nu al maanden droog, evenals vele stroompjes hier in de buurt. Vele bronnen zijn ermee gestopt en de wat grotere stromen zijn plots piepkleine stroompjes geworden.

De koeien staan al tijden zand te happen in plaats van lekker groen gras te eten.

Hier bij ons, hoog in de bergen, is het gras nog een ietsepietsie groen (al groeit het maar amper). Een paar kilometers verderop, in het wat lager gelegen gebied, zijn de weilanden allemaal geel. Een erg triest gezicht om de koeien op die gele weilanden te zien, zoekend naar dat ene eetbare sprietje.

Voor de boeren in de omgeving is het een catastrofe.

Dagelijks doen wij een regendansje, maar helaas. Rest ons niets anders dan gewoon simpelweg te genieten van het aanhoudende korte broeken weer. Niet dat dat zo erg is, maar 's nachts mocht het toch zo af en toe best wel even flink regenen ;-)