Februari alweer achter de rug, wat zeg ik... al bijna halverwege de maand maart.
Doorgaans zijn dit de drukste maanden hier : maart, april en mei. De tuinen weer gereed maken, zodat er weer van alles in kan. Zo ook de siertuinen (beetje teveel gezegd maar het moet ook even een naam hebben) wat schoonmaken. Snoeien, harken, wroeten, bramen verwijderen op vele plekken waar we ze het liefst niet hebben.
Vaak als we beginnen slaat de twijfel wel eens toe, zo van : hoe komen we erdoor. Eenmaal bezig zie je de vorderingen en valt het wel wat mee. Al moet ik zeggen dat er hele vele uren, dagen, weken, maanden in gaan zitten.
Vorige maand zijn we een tijdje naar Nederland geweest, ook daar moet altijd het een en ander gebeuren in en om het huis.
Onze zoon woonde een tijdje in ons huis, maar heeft sinds een paar maand elders een huis gekocht samen met zijn vriendin. Dus druk druk druk met verhuizen e.d. en wij druk met ons huis weer een beetje naar onze smaak in te richten.
Uiteraard hebben we hun nieuwe woning even bewonderd. Daar kregen we, onverwacht, groot nieuws te horen. Als alles goed gaat worden wij de komende zomer grootouders, iets waar we helemaal niet meer op gerekend hadden... misschien overwegen om een grijs knotje te nemen ;-)
Ook veel lieve mensen weer even gezien en gesproken, altijd fijn. En bij de tandarts en de mondhygiënist langs geweest, ietwat minder fijn (noodzakelijk kwaad zeg maar gerust). Weer wat nieuwe leesvoer gekocht, altijd even bij boekenwinkels in Nederland struinen als we daar zijn. Winkelen op zich ben ik niet dol op, maar een boekenwinkel vind ik wel om te smullen.
Als roker natuurlijk eventjes de grens (Duitsland) over geweest om een paar honderd euro uit te sparen op tabak. Oké, helemaal niet roken is nog VEEL goedkoper en tevens gezonder.
Weer terug in Frankrijk stonden plots de hele vele narcissen in volle bloei, ieder jaar weer een prachtig gezicht.
Net als in Nederland hadden we hier prachtig weer, helaas nu wat minder.
Henk was vandaag nog even naar La Loge des Gardes, daar was de finish van de wielerwedstrijd Parijs-Nice. Waren ze daar bijna niet aangekomen vanwege regen, hagel en zelfs natte sneeuw onderweg. De koers was een tijdje geneutraliseerd.
Verder gaat het leventje hier gewoon zijn gangetje. Nu eventjes een paar dagen wat kouder, maar we hebben er al even aan kunnen snuffelen hoe het is om heerlijk zonder jas met de honden te lopen en om in t-shirt in de tuin te werken.
Laat de lente maar komen. Ik heb er zin in, jij ook? 🐝
Mila, op ons bergjes weiland...
De honden vinden het ook heerlijk als de deuren de gehele dagen open staan.
6 opmerkingen:
Hallo Cilia,
Ken mensen die een rijtjes huis wonen en ‘n postzegeltuintje hebben en ook daar vliegt de tijd,ze kunnen lang niet meer van alles verzetten en in de weer zijn net als jullie,helaas.
Hé,wat een mooi en goed nieuws dat jullie oma en opa worden,mag ik je daarmee van harte feliciteren🥰
Zag afgelopen dagen foto bij iemand die ik volg die ook in Frankrijk woont waar wilde narcissen bloeien en dacht meteen aan jullie gele velden om het huis.Hier staan in pot en mand de kleine soort gekweekte narcis,hyacint en blauwe druifjes,krokussen in tuin zijn al maand uitgebloeid en ik wacht op de lelietjes van dalen.
Geniet van alles wat de toekomst jullie brengt!!!
Liefs van Ger
Hoi Ger,
Ook in een rijtjeshuis met postzegeltuintje kan het fijn en gezellig zijn. Het huisje van binnen gezellig en warm en buiten, als er plek voor is, een vlinderstruik...een leuk boek, puzzeltjes maken, lekker eten etc. etc. Dan vliegt de tijd ook wel prettig voorbij.
Bedankt voor de felicitatie, we moeten nog wel even wat wennen aan het idee. Hadden nooit gedacht dat wij grootouders zouden worden. Maar we zijn er erg blij mee, vooral omdat onze zoon en zijn vriendin er ook heel blij mee zijn. We gaan het zien hoe het is om grootouders te zijn. Even onder ons... voelt plots wel een beetje oud ;-)
Het staat hier weer vol met wilde narcissen, prachtig gezicht.
Lelietjes van dalen hebben we hier helaas niet, wel in Nederland in onze tuin daar evenals wilde hyacinten, ook prachtige bloemen waar onze tuin daar vol mee staat. Meestal bloeien die als wij er niet zijn, dat is altijd wel jammer. Wel hebben we daar de hele vele sneeuwklokjes en krokussen kunnen bewonderen tijdens ons verblijf in Nederland. Die hebben we hier ook, maar aanzienlijk minder als in onze tuin in Nederland.
Hele lieve groetjes,
Cilia
Ha Cilia,
Van harte gefeliciteerd met het aanstaande grootouderschap. Misschien wil je straks wel meer in Nederland zijn om mee te krijgen hoe je kleinkind op groeit.
Over een paar weken ga ik weer naar mijn Franse stek voor een zoals het er nu uit ziet een langere periode. Heel veel zin in. het was een lange winter voor mijn gevoel. Zo'n zin in lente! Loop elke dag nu door mijn Hollandse tuintje om te kijken of er al wat wil groeien. Zie de eerste knoppen aan de struiken.
Hoi Hent, bedankt voor de felicitatie. Kan me er eerlijk gezegd nog helemaal niets bij voorstellen, bij het grootouder zijn. Wie weet gaan we dan helemaal niet meer naar Frankrijk, grapje... denk dat mijn zoon en zijn vriendin wel goed voor hun kind gaan zorgen. Komt bij dat ze ook in Nederland niet dicht bij ons wonen. Tevens is de kans groot dat ze veel in Engeland verposen.
Gisteren hier nog sneeuw, dus een rustig weekendje... niet in de tuin bezig. Verheug me ook erg op de lente en het mooie weer.
Als je weer op je stekkie zit in LDF dan geef maar een seintje, komen we je paradijsje even bewonderen. Nou ja, ook fijn om jou en Soekie even weer te zien ;-)
Groetjes van ons beiden,
Henk en Cilia
Ha Cilia en Henk, oma en opa! Gefeliciteerd en jeetje ja ik geloof direct dat je dit niet verwacht hebt! Straks mss een extra reden om naar NL te gaan hoewel ik jullie daar niet zo maar weer zie wonen . . . Té mooi Frans paradijsje! Nou ook wij vinden de aankomende lente weer fijn hoor en vandaag heerlijk ruim een uur in dezon, wel uit de wind. Nou doeiiiiii xxx ik
Hoi Yvonne, bedankt voor de felicitatie (we hoefden er overigens niets voor te doen).
Grootouders klinkt wat minder oud... hahaha. Tjemig zeg, ik associeer opa en oma, evenals pake en beppe, met oude mensen... drukt ons wel even met de neus op de feiten dat we, helaas, ook niet meer de jongsten zijn. Ooit, als we echt oud en versleten zijn gaan we waarschijnlijk weer terug naar ons huis in Nederland. Tot die tijd genieten we nog van beide optrekjes. Denk niet dat een kleinkind daar wat aan veranderd, maar... je weet maar nooit ;-)
Wens jullie, samen met de hondjes, nog een fijne verdere reis en hele vriendelijke groetjes,
Cilia
Een reactie posten