Loop je de ene dag in t-shirt buiten te zweten in het zonnetje op het weiland, de volgende dag wakker worden in een witte wereld.
Echt hele warme dagen zitten er nog niet tussen, voornamelijk zo rond de 10 graden. Maar als het zonnetje schijnt dan is het hier, vooral tijdens werkzaamheden, op het weiland al snel warm.
Behalve vandaag, zijn we de laatste tijd weer druk bezig in de tuin. Tevens nog veel bezig met hout voor volgend jaar verzamelen, het bos ligt nog vol met omgevallen bomen.
Een beukenhaagje geplant achter een zitje op ons weiland, even afwachten of deze ook aan gaat slaan omdat we gewoon jonge beukjes uit het bos geplant hebben... daar staan er hele vele van in het bos.
Verder dachten we dat er een stuk bos tegenover ons huis gekapt zou worden, blijkbaar hebben we dat verkeerd begrepen. Ze hebben het bos alleen flink uitgedund zodat de overgebleven sparren dikker kunnen worden. Momenteel nog best allemaal wat rommelig, maar op zich lijkt het wel redelijk mooi, voor zo ver sparren mooi zijn ;-)
Helaas ook wat minder mooi nieuws. Onze Mila is zo goed als blind. Aan een oog was ze al van jongs af aan blind en helaas gaat het momenteel erg slecht met haar 'goede' oog. Ze is onder behandeling, haar hoornvlies is erg troebel... oorzaak neovascularisatie.
Erg sneu voor onze Mila, ze heeft best al heel wat te verduren gehad en is altijd al een beetje een onzeker meisje geweest, nu nog wat erger.
We gaan zien hoe en wat in de toekomst.
Ha... nog even wat foto's van de afgelopen tijd voor de leuk.
De geknotte wilgen, ze krijgen ondertussen al kleine knotjes.
De wilgen stonden er heel erg slecht voor, compleet verwilderd en beschadigd en veel dood spul ertussen. Eigenlijk waren ze ten dode opgeschreven. Maar nadat we ze helemaal wat teruggesnoeid hadden besloten we om als proef te bekijken of we ze konden knotten. Tot nu toe bevalt het ons goed en de wilgen doen het nog steeds.
Onze trap naar het weiland...
Laatst hadden we een dag dat het de gehele dag mistig was.
Geeft soms ook wel leuke beelden.
Hoe mooi de natuur zelf kan zijn... ;-)
Ze zijn er weer, de vele duizenden wilde narcissen.
Staan nog vele in knop, iedere dag wordt het voller.
Gek weertje, zon, regen, mist, warm, koud...
En... een regenboogje.
Tja... vanmorgen.
Even weer een witte wereld.
Onze winter jasmijn.
Stelt nog niet heel veel, voor maar hij bloeit.
(die kleine gele stipjes)
Deze foto wilde ik jullie niet onthouden.
Zo gaat dat regelmatig hier bij ons. De stoel op de foto dat is mijn stoel, daar waar ik vaak zit. Meestal kan ik me dan maar amper met stoel bewegen omdat die gekke honden van ons het nodig vinden om samen dicht tegen de stoel aan te gaan liggen, dat terwijl er in de keuken genoeg lekkere ligplekken voor ze zijn zoals bijvoorbeeld de dikke kussen voor de kachel.
Zou haast zelfmedelijden hebben, ware het niet dat het soms ook wel stiekem even goed uitkomt. Want ja, zeg zelf dan kan ik even niet van mijn stoel af om bijvoorbeeld koffie te zetten ;-)
9 opmerkingen:
Hoi Cilia, als er iets is waarvan je niet op aan kunt is het wel het weer.En we zijn er nog niet want ‘maart roert zijn staart’ en ‘april doet wat hij wil’.Maar de natuur rondom jullie huis ziet er uit om jaloers op te worden met dat zachte mos en vrolijke geel tinten.Ernstig bericht over Mila,geen idee hoe een hond zich gaat gedragen tijdens blindheid,weet wel dat honden goed gehoor en reuk hebben…..of dat voordelen geeft bij niet meer kunnen zien?
Je kan de rollen natuurlijk ook omdraaien:jij op de kussens in de warme keuken, dan ben je vast ook dichter bij de koffiepot 😂
De behandeling van 4 dagen aan infuus met medicijn die ik begin januari kreeg in Radboudumc heeft er voor gezorgd dat zwerende wond aan vinger door fenomeen van Raynaud waar ik al ruim anderhalf jaar veel pijn van had nou eindelijk rustig is en wond gesloten,deukje in vinger is nog te zien.Ben ik heel blij mee!!!
Hier al paar dagen zonnig weer en dat voelt lekker aan achter glas.
Geniet daar bij jullie van de mooie dagen in het voorjaar en lieve groet.
Ger van hoorndesovervloeds3.blogspot.com
Ha Cilia,
Ik kijk soms terug in mijn weblog om te zien wat er allemaal gebeurd is en wat ik in de loop der tijd gedaan heb en 'vergeten' ben. Wij zijn ongeveer tegelijkertijd begonnen met een tweede huis in Frankrijk en ook met het bijhouden van een weblog. Ik ben de afgelopen twee weken begonnen met teruglezen want jij allemaal geschreven hebt. Gewoon bij het begin begonnen in februari 2008. Leuk om al die klusstappen te zien, veel herkenning ook. Het kost ook heel veel tijd maar tijd zat nu. Dat wordt vanaf volgende maand weer anders want dan ga ik naar Belmont en dan liggen er weer behoorlijk wat klussen te wachten. Ben nu in jouw blog ergens in de zomer van 2013.
Hoi Ger, vandaag was het hier weer redelijk weer. Er lag nog wel wat sneeuw maar we konden gelukkig wel alweer wat buiten bezig. Vaak zijn dit , maart en april, de drukste maanden hier rondom huis. Weer een nieuwe houtvoorraad aanleggen voor de volgende winter, de tuin gereed maken en veel snoeiwerk.
Morgen weer met Mila naar de dierenarts, controle. Momenteel heeft ze druppels voor haar oog, kijken of dat wat doet. Ach en mocht ze wel helemaal blind worden dan zoeken we daar samen ook wel weer een weg in, want het is een dikke lieverd.
Wat fijn zeg dat die behandeling goed geholpen heeft en dat de pijn wat weg is.
Ook fijn dat het daar bij jullie van dat mooie zonnige weer is momenteel, kan me al helemaal verheugen op de wat warmere dagen dat we weer heerlijk buiten kunnen zitten.
Heel veel liefs en goeds en een vriendelijke groet,
Cilia
Hoi Hent,
Dat terugkijken in de blog vind ik soms ook wel fijn. Vooral om te bekijken wanneer in voorgaande jaren bijvoorbeeld de narcissen stonden te bloeien of wanneer we de aardappelen in de grond stopten.
Ja, kan me nog goed heugen dat we zo ongeveer in dezelfde tijd begonnen met een blog. Ben van plan nog even een keer weer dat stukje over je ouders op te zoeken, over hun reactie op dat jij een huis in Frankrijk gekocht had ;-)
Zijn ze ooit nog bij je in Frankrijk geweest?
Als ik terug denk aan het begin dat we ons huis hier hadden lijkt dat nog heel niet zo lang geleden, komend jaar alweer 16 jaar. WAAR BLIJFT DE TIJD.
Haha 2013, nou dan heb je nog wel wat te lezen ;-)
Groetjes,
Hoi Cilia,
Mijn ouders zijn keer in Belmont geweest. Ik geloof in 2008, toen ik mijn huis net een half jaar had. Zij reisden toen mee in de grote camper van mijn zus en zwager. Nog altijd hebben we het er over dat mijn vader opmerkte, vroeg, toen ze door Luxemburg reden: 'We zullen er wel bijna zijn.' Toen mijn zwager hem vertelde dat ze nog niet eens op de helft waren kon hij het niet geloven. Na dat bezoek is er nog wel eens over gesproken, vooral mijn moeder had wel zin in nog een bezoekje maar mijn vader had het wel gezien. 'Zelfs de koiste skuur bai ons is nog better dat het beste huis daar.' (Zelfs de slechtste schuur bij ons in Nederland is nog beter dan het mooiste huis in Frankrijk.) Waar hij dat op baseerde???
Hent
Ha Hent, wat een heerlijk verhaal. Wel fijn trouwens dat ze een keer bij jou geweest zijn.
Denk overigens niet dat je vader het huis van jou bedoelde, want die ziet er echt wel erg mooi uit.
Mijn vader is, jaren geleden, een keer een lang weekend met ons mee geweest. We hadden van tevoren al een paar leuke uitstapjes bedacht. Gelijk bij het eerste uitstapje, na enkele kilometers, zei mijn vader dat hij net zo lief bij ons huis bleef... hij vond het hier in de bergen net Sauerland (wat wij als Frankrijk liefhebbers toch wel een behoorlijke belediging vonden ;-)). Henk heeft de auto gekeerd en huppa terug naar ons huis. Pa op een stoel op ons terras gepoot en daar genoot hij de dagen dat hij hier was.
Groetjes, Cilia
Dat invullen wat die ander wel leuk zal vinden werkt niet altijd. Mijn vader vond mijn huis. "Die veul an." " Ouwe meuk" Hij hield van spik en span, kraak nog smaak. Geen enkel gevoel voor schoonheid.
Ha lieve Cilia, eindelijk ben ik er weer.
Heeft nergens mee te maken maar vind het verhaal Mila best moeilijk en zo erg voor haar en jullie. Heeft zij net een gezellige zusje, nou dat weer. Het leed van onze diertjes grijpt altijd zo aan. Je doet er alles aan en hebt er alles voor over. Ja het zal haar zeker nog onzekerder maken. Misschien neemt Muriel de taak over van haar.
Wat is het toch alweer mooi bij jullie, in Zweden nog alles sneeuw hoorde ik net! Ook mooi maar na zoveel maanden ga je naar de narcisjes en krokussen verlangen en die zien wij nu wel hier in Limburg
Hoe de rest van onze reis gaat verlopen is nog onduidelijk. Ik zwabber op mijn benen.
Elin heeft de kleine ingreep ook goed ondergaan en ja ons Rozenkind. Alles wel goed met haar maar ja die verdomde leeftijd.
Met regelmaat grijpt het mij bij de strot.
Dag liefste Cilia, dikke kus ook voor Henk en de zwarte meisjes.
Hoi Yvonne,
Bah, wat erg vervelend dat je je zo ziek voelde (ik las het op je krabbels). Zo te lezen gaat het gelukkig wel de goede kant op en eh... groot gelijk dat je daar nu even prettig op een rustig plekje in Limburg staat. Even bijkomen van alle drukte en weer wat op krachten komen.
Komende donderdag gaan we met Mila naar Clermont Ferrand (op advies van onze dierenarts), daar zitten DE specialisten op het gebied van ogen. Kijken wat ze ons daar te vertellen hebben en of er nog eventueel wat aan te doen is.
Tja begroot me zo voor onze Miepie, Mila haar bijnaam omdat ze vaak miept:-)
Zie Muriele haar nog niet zo snel helpen, ze heeft het nog veel te druk met zichzelf, een klein opdondertje (wel een lekkere knuffelkont).
Kan me goed voorstellen dat je je soms druk maakt om Roosje, maar voor haar leeftijd doet ze het toch nog erg goed. Geniet nog maar flink van die pracht meid.
Oef... nog steeds sneeuw daar in Zweden. Maar jij hebt daar wel eventjes een fijne echte winter gehad, hahaha... ik kan me zelf niet goed voorstellen dat er mensen zijn die daarvan houden, ben zelf blij dat de winter er zo'n beetje op zit. Die paar weekjes sneeuw hier waren ons meer dan voldoende ;-)
Momenteel hier een waar narcissenparadijsje. Wat trouwens ook altijd leuk lijkt zijn de dotterbloemen, die staan ook op uitkomen (langs ons stroompje waar momenteel weer erg veel water door stroomt met allemaal kleine watervalletjes)
Zeg lieve Yvonne, wens jou heel veel sterkte en nog een fijne reis, ook voor Dick en de honden.
Heel veel liefs allebei van ons beiden.
Een reactie posten