~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De afgelopen weken, dat het verschrikkelijke gebeuren rond de kerncentrales in Fukushima (Japan) zich afspeelt, daar waar de mensen in een grote straal rondom de centrales geëvacueerd zijn en er een soort spookdorpen ontstaan zijn, daar waar geen mens meer woont, komt er bij mij zo af en toe een beeld voor ogen van gehuchten in Frankrijk. Zo ook vlakbij ons, een gehucht waarvan de meeste huizen van tweedehuis bezitters zijn. De huizen zijn stuk voor stuk keurig opgeknapt, leuke naambordjes op de huizen, namen als bijv.: Piet en Marga, Klaas en Grietje, Jan en Truus, David en Hillary (Engelsen), Willem A. en Maxima (gemengd), Jaap en Willem (ooh..), Gea en Tineke (aha..), Henk en Cilia (nee hoor..), allemaal van die echt NIET typische Franse namen. Erg mooi allemaal, alleen... de meeste luiken zitten het grootste gedeelte van het jaar potdicht. Nou vraag ik me wel eens af, hoe dat nou voelt voor die enkele Fransen die daar wonen, al die lege opgeknapte huizen om je heen. Ook als je zelf daar een tweede huis bezit, hoe dat voelt als je er een week verpoost en alle huizen om je heen potdicht zitten... Persoonlijk vind ik het wel eens wat spookachtig overkomen, alsof er een neutronenbom gevallen is. De huizen allemaal perfect in orde, maar geen mensen... Van dit soort spookdorpen zie je wel meer in Frankrijk. Ik begrijp best dat de huizen anders misschien gedoemd waren tot compleet verval, maar toch... Waarom dit stukje, gewoon omdat dit al een tijdje door mijn hoofd SPOOKT. Ook omdat wijzelf tweedehuis bezitters zijn en ik me daadwerkelijk wel eens afvraag hoe dat nou voor de Fransen zelf is, al die gekke Nederlanders met hun tweede huizen, die er vaker niet als wel zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten