Le Roi et La Reine

Tja, dit is nog een klein stukje van de Galette des Rois, een taart van bladerdeeg met heerlijke vulling, die in Frankrijk in januari, zo rond Driekoningen, vaak meegenomen word voor familie of vrienden. In deze taart zit iets verstopt, degene die dat in zijn stuk taart heeft is de koning voor één dag. Henk was de gelukkige en mocht met een kroon op zitten.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Even een blogje over onze 'vriend' DIDIER. Vaak lees je in boeken over Frankrijk, door Nederlanders geschreven, dat een iedere Nederlander in Frankrijk zijn eigen boertje heeft. Zo niet wij, wij hebben DIDIER die op ons huis past als wij er niet zijn, DIDIER die vaak even langswipt, DIDIER die sinds de afgelopen vakantie wat amicaler geworden is. Wij zijn in een fase beland, dat we elkaar tutoyeren, jawel DIDIER noemt ons nou bij de voornaam. Hij is waarschijnlijk nog even aan het oefenen, want bij bijna elke vraag noemt hij onze naam, onze voornaam wel te verstaan. Tot onze grote verrassing is DIDIER naar de tandarts geweest en heeft hij weer een gevulde mond, mooi... DIDIER drinkt nou regelmatig een kop koffie bij ons, verteld honderduit over zijn belevenissen bij de politie, de natuur en vele andere dingen. Oudjaars dag kwam DIDIER ook even langswippen om te vragen of we 3 januari thuis waren, uiteraard waren wij dat. Hij vroeg ons of het goed was dat hij om 2 uur 's middags even langskwam. Tuurlijk. Stipt 2 uur, DIDIER is erg stipt, kwam hij op 3 januari langs. Keurig gekleed, zijn nette joggingbroek met blouse aan en zonder pet, gebak onder zijn arm. Hij had een 'galette des rois' bij zich en nam stralend plaats aan de tafel. Met glinsterende ogen vertelde hij dat het gebak voor le roi et la reine (de koning en de koningin) was, nou dan smelt je toch wel hè! Ook vertelde hij ons met nadruk, dat je zo'n taart rond Driekoningen (6 januari) meeneemt voor de familie en of voor hele goede vrienden, nou dan zeg ik je... DIDIER is ook altijd heel complimenteus, de koffie die zo geweldig lekker is (oploskoffie), ons huis dat zo gezellig is (oké, vinden wij ook), de honden die zo aardig zijn (nou....) en zo kan ik nog wel even door gaan. Als DIDIER weer vertrekt, bedankt hij voor alles wel een paar keer. Werkelijk, je voelt je dan soms echt even een koning of koninginnetje. Soms ergeren we ons aan hem, vanwege zijn ,in onze ogen, overdreven voorzichtigheid, maar soms kan hij je helemaal laten stralen.