Tussen Kerst en Oud en Nieuw hebben we de tomettes opgehaald, verder zijn we nog in de tuin bezig geweest, bomen kappen e.d. Ook hebben we
oliebollen gebakken waarvan we vele weggegeven hebben. Ongeveer drie a vier keer per week komt Didier bij ons huis langsgewandeld. Didier is een man van in de zestig die zich helemaal wat terug getrokken heeft uit het sociale leven. Hij heeft altijd bij de politie gewerkt. Toen hij met vervroegd pensioen kon is hij gescheiden en heeft zich een huis helemaal achteraf gekocht. Hij is zeer teleurgesteld in de mensheid, mede door het vele wat hij tijdens zijn werkzame leven heeft meegemaakt. In het begin als hij langskwam werd er wat schuw gegroet maar naar verloop van tijd maakten we af en toe een babbeltje. Toen wij oudjaarsdag Didier wat oliebollen meegaven straalde hij van oor tot oor, nieuwjaarsdag kwam hij aan met een cadeau voor ons (mooi ingepakt), daar zat een bord in waar hij zelf een wandbord van gemaakt had, met een enveloppe waar twee oude foto's van de omgeving in zaten en een petit mot, waarin hij in het Frans, Duits en Engels ons een gelukkig nieuwjaar toewenste. Toen hij ons zag glimmen, straalde hij alweer. Ons is dat cadeau wel erg dierbaar omdat het met veel liefde gegeven is, daar kan geen dik duur cadeau tege
nop. Het is ook gewoonweg niet te beschrijven hoe een mooi gezicht dat was om Didier zo te zien stralen. Verder zijn we ook nog bij twee 80-plussers in het gehucht vlakbij ons geweest, waar we aan de ricard en port moesten. Erg lieve mensen die we maar voor een kwart verstaan (hooguit), maar die wel hele verhalen vertellen en wij af en toe op goed geluk ja en nee zeggen. Met oud en nieuw zijn we bij vrienden geweest, heerlijk gegeten en gezellig babbelend het oude jaar uitgezeten. Wat ons wel erg verbaasde was, dat er helemaal, maar dan ook totaal, geen vuurwerk was. Het schijnt dat dat in Frankrijk niet de gewoonte is. Ook geen jeugd bij pad en geen vreugdevuren. Heerlijk, dat was een hele verademing, daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren. Ook totaal geen knallen, echt niets. Op 4 januari zijn we weer naar Nederland vertrokken.
oliebollen gebakken waarvan we vele weggegeven hebben. Ongeveer drie a vier keer per week komt Didier bij ons huis langsgewandeld. Didier is een man van in de zestig die zich helemaal wat terug getrokken heeft uit het sociale leven. Hij heeft altijd bij de politie gewerkt. Toen hij met vervroegd pensioen kon is hij gescheiden en heeft zich een huis helemaal achteraf gekocht. Hij is zeer teleurgesteld in de mensheid, mede door het vele wat hij tijdens zijn werkzame leven heeft meegemaakt. In het begin als hij langskwam werd er wat schuw gegroet maar naar verloop van tijd maakten we af en toe een babbeltje. Toen wij oudjaarsdag Didier wat oliebollen meegaven straalde hij van oor tot oor, nieuwjaarsdag kwam hij aan met een cadeau voor ons (mooi ingepakt), daar zat een bord in waar hij zelf een wandbord van gemaakt had, met een enveloppe waar twee oude foto's van de omgeving in zaten en een petit mot, waarin hij in het Frans, Duits en Engels ons een gelukkig nieuwjaar toewenste. Toen hij ons zag glimmen, straalde hij alweer. Ons is dat cadeau wel erg dierbaar omdat het met veel liefde gegeven is, daar kan geen dik duur cadeau tege
nop. Het is ook gewoonweg niet te beschrijven hoe een mooi gezicht dat was om Didier zo te zien stralen. Verder zijn we ook nog bij twee 80-plussers in het gehucht vlakbij ons geweest, waar we aan de ricard en port moesten. Erg lieve mensen die we maar voor een kwart verstaan (hooguit), maar die wel hele verhalen vertellen en wij af en toe op goed geluk ja en nee zeggen. Met oud en nieuw zijn we bij vrienden geweest, heerlijk gegeten en gezellig babbelend het oude jaar uitgezeten. Wat ons wel erg verbaasde was, dat er helemaal, maar dan ook totaal, geen vuurwerk was. Het schijnt dat dat in Frankrijk niet de gewoonte is. Ook geen jeugd bij pad en geen vreugdevuren. Heerlijk, dat was een hele verademing, daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren. Ook totaal geen knallen, echt niets. Op 4 januari zijn we weer naar Nederland vertrokken.
2 opmerkingen:
Wij hebben bij het zien van deze foto,s heerlijke herinneringen aan de dagen dat we bij jullie waren! Horloges af, heerlijke warme kachel, lange wandeling, pikkedonker, buiten met de kop onder de kraan en onze jongens helemaal blij! en wij vonden het heerlijk in Le Pre Bonnet te zijn!Een verademing om even uit de sleur van alledag dit te beleven...
Natuurlijk te danken aan jullie als geweldige gastheer en dame!
johannes, Wilma, Emiel en Sven
Wij vonden het ook super. Ook erg leuk om te zien hoe de kiddo's zich in zo'n stille omgeving wisten te vermaken.
Een reactie posten