Nog meer ellende

Vrijdags voor dat we vertrokken voor de terugreis, hadden we het plan om nog even te gaan toeren. We waren nog niet veel weggeweest, dus moest het even wezen. Natuurlijk wel even het nuttige met het onnuttige verenigen, door direct even de auto vol te laden met meuk, wat naar de déchetterie moest. Eerst de auto even geleegd in Mayet en daarna verder toeren. Op een gegeven ogenblik, wij reden in het Bois Noir, zei Henk; hij doet het niet meer. Ik dacht nog in mijn onnozelheid, wat bedoelt hij. Dat werd al vrij snel duidelijk, de auto deed niets meer, hij was ermee gestopt. Dat terwijl onze auto nog maar 480.000 km op de teller had, nooit geen problemen mee en zo maar van het ene op het andere moment stopt hij ermee. Zomaar midden in niemandsland, geen huis te zien, donkere dennenbossen, geen bereik met de mobiel, nou daar stonden we dan. Het weer betrok acuut, regen en onweer. Wij een heel eind lopen, totdat we een plek vonden waar we bereik hadden met de telefoon. ANWB gebeld. Al met al daar wel twee uur gestaan te wortel schieten, ondertussen werd het al donker, totdat er uiteindelijk een sleepwagen kwam. Auto erop, wij in de wagen, honden erbij in, zo weer terug naar ons huis. Onze auto werd naar Cusset gebracht en kon niet 123 gemaakt worden, terwijl wij wel weer naar Nederland moesten. Na hele vele telefoontjes konden we uiteindelijk zondags in Roanne een vervangende auto halen. Welliswaar een kleine auto, niet zo handig met twee honden en een berg bagage, maar goed we hadden weer een auto. Wat nog wel leuk is, is dat Dennis ons zaterdags aanbood, dat hij met ons mee ging om de auto te halen zo gauw we wisten waar we deze moesten halen. Toen we op het eind van de middag wisten hoe en waar, hebben wij Dennis opgebeld en verteld dat we zondags naar Roanne moesten. Dat was prima, dan zal Dennis er op tijd zijn. Komt opeens zaterdagsavonds Dennis er met zijn auto aan. Wij al denken dat hij ons verkeerd begrepen had, maar nee hoor, had die lieve man allemaal kaarten van Roanne bij zich, zodat we even precies konden zien waar we zijn moesten en hij wou ook even weten hoelang hij er met zijn auto overdeed om bij ons te komen, zodat hij precies op tijd bij ons zal zijn. En dat was hij zondagsmorgens ook. Hij wilde er trouwens ook absoluut niets van weten dat wij de benzine o.d. vergoeden, dat beschouwde hij als heel vanzelfsprekend, terwijl het heen en terug toch een paar uur rijden is. Nou dan zeg ik je, die Dennis kan bij ons niet meer stuk.

Ellende

Ondanks dat er deze vakantie weer veel mooie dingen waren, was er ook een flinke dosis ellende. Ongeveer een week voordat wij weer naar Nederland zouden vertrekken, kregen we een telefoontje van onze oppas. Henk was net naar Mayet de Montagne om weer het hoognodige proviand in te slaan, toen de telefoon ging. Onze oppas vertelde dat onze kippen en haan doodgebeten waren, er leefden nog maar twee kippen. Wat er gebeurd is weten we niet, feit is dat ze verspreid door de tuin lagen, erg luguber. Onze kippen zijn echte scharrelaars, die gewoon vrij rond lopen en erg tam zijn. Niet voor de slacht maar gewoon voor de leuk en voor de eieren. Toen Henk terug kwam uit Mayet had hij bij toeval net een heerlijke scharrelkip meegenomen, om op te eten. Deze is in de vuilniston beland, ik kon even geen kip meer zien.

Foto Tomettes 2

Nu alleen de afwerking nog.

Nieuw keukenkastje.

Knutselwerkje bij de trap naar de schuur.

Wandje (rode) onder de mezzanine.

Zo lopen we er altijd bij.

Tomettes 2

We zijn ook weer wat verder gegaan met de tomettes leggen, want ja een halve keuken schiet ook niet op hè! Maar een klein probleempje met de tomettes leggen is, dat het vrij zwaar voor de rug is, je zit de hele tijd voorover gebukt. Zodoende doen we dat in gedeeltes, anders lopen we helemaal krom. Henk legt ze en ik doe de voegen, best erg leuk werk vooral omdat je snel resultaat ziet. We hebben de grote oppervlakken er deze vakantie in gekregen en de afwerking (randen e.d.) bewaren we voor een volgende vakantie. Hebben we dan ook wat te doen of niet soms? Voor de rest hadden we in Nederland al een keukenkast gemaakt die we vervolgens in Frankrijk afgewerkt hebben en geplaatst. Ja ja meubels maken doen we ook, als we ooit aan komen te zitten kunnen we ons daar misschien op storten. In de schuur hebben we onder de mezzanine een wandje gemaakt en geverfd, zodat dat wat dichter is. Ik doe er trouwens ook even een mooie foto van Henk bij, om aan te geven hoe wij er meestal bijlopen. Je moet er wel wat voor over hebben om zo'n huis weer een beetje bewoonbaar te maken. Vakantie? Hoezo vakantie. Afzien. Het gekke is dat we het nog steeds prachtig mooi vinden.

Visite

Ik kwam nog twee foto's tegen die ik toch ook even op de blog wil plaatsen, indirect heeft het wel met ons huisje te maken. Allereerst een mooie foto van Doerak, die vaak met haar baasje meekwam naar ons huis. Helaas zullen we het komende jaar Doerak moeten missen omdat ze onlangs overleden is. Ze mocht graag mee met onze honden lopen door de bossen en wat ze bovenal geweldig vond was achter stokken aanrennen. Ik denk dat er nog wel verscheidene achtergelaten stokken van Doerak op zullen duiken het komende jaar. Verder nog een foto van een relmuis in een hazelaar, we ontdekten opeens dat ze zich ook in de hazelaars ophouden. Lijkt erg grappig, ze hangen soms om de takken heen. Klik de foto maar eens open, dan zie je er wel 1 zitten.

Foto Deuren plaatsen

Het eindresultaat.

Alles verfen.

Ze zitten erin,yes.

Glas zetten.

Die steen daarvoor was de boosdoener.

Deuren plaatsen

De eerste week dat we er waren zijn we begonnen met de deuren te plaatsen. Allereerst moest er een steen verwijderd worden, deze stak een klein stukje boven de grond uit, maar daar onder zat een behoorlijk stuk. Dat was wel erg leuk om toe te kijken hoe twee sterke mannen daar zaten te wurgen met zo'n steentje, het had niet veel gescheeld of ik had er een stoel bij gezet. Je hebt werkpaardjes en sierpaardjes toch! Daarna begon het passen en meten. Binnen twee dagen zaten de deuren erin. Een dag later hebben we het glas erin gezet. Weer wat later klink en slot erin gemaakt en daarna de hele hap geverfd. Wat later in de vakantie hebben we de oude schuurdeuren, die we ondertussen wat opgeknapt hadden, aan de buitenkant geplaatst. Deze deuren gingen altijd naar binnen open en moesten nu naar buiten slaan. Het idee ervan is, dat de oude deuren als voorzet deuren gaan werken. Ook voor de veiligheid en voor het aangezicht. De resultaten van het geheel tonen we op de foto's hierboven. Wij vinden het in ieder geval super en het geeft de schuur tegelijkertijd een heel ander aanzien.

Foto Zomer 2009

Zo'n plekje verzacht het leed wel weer.

De prachtige party tent.

Zomer 2009

Zaterdag 6 juni zijn we voor een dikke drie weken naar Frankrijk vertrokken. De eerste dag dat we er weer waren hebben we bijna niets gedaan. Wel hebben we een oude party tent, lag tussen de troep bij aankoop, opgezet. Dat was wel even flink hilarisch, zo'n enorm vies muffig gevalletje. Die vertrekt dus ook naar de déchetterie. Wat later op de dag kwamen wij er achter dat er wat spullen verdwenen waren. Blijkbaar was er iemand geweest die overal rondom ons huis gestruind had. Er was een sneu melkkannetje ontvreemd, waar ik altijd de bloemen inzette bij het weggaan zodat ze buiten nog even mooi konden zijn. De verdorde bloemen lagen er nog wel. Verder was er een bbq rooster verdwenen, die hadden we aan de muur hangen en wat ik nog wel het meest jammer vond, was dat er een hele mooie oude gietijzeren onderstuk van een regenpijp, in de vorm van een vis, ontvreemd was. Eerlijk gezegd zijn het stuk voor stuk geen kostbare spullen, echt niet de moeite waard om het bij de verzekering op te geven, maar het gaf wel een heel onbehaaglijk gevoel, dat er een vreemde bij je huis heeft zitten struinen. Dat drukt wel even de vrolijke stemming.

Foto Vader mee

Mijn vaders heerlijk plekje

Vader mee

Met Hemelvaartdag zijn we weer voor een paar dagen naar Frankrijk geweest. Wij wilden de deuren die we gekocht hadden en zover voorbereidt die kant opbrengen, zodat we in de zomer geen aanhanger mee hoefden te nemen. Dit leek ons een mooie gelegenheid om mijn vader mee te vragen. Niet dat het huis al zover was, maar meer omdat je nooit weet of er zich weer zo'n gelegenheid voordoet. Mijn vader zag het ook wel zitten, dus gevolg ; met z'n drieën en de beide honden die kant op. We troffen het enorm, het was zalig weer zodat we heerlijk veel buiten konden zitten. Henk en ik hadden al wat plannetjes achter de hand, wat we eventueel met hem konden ondernemen, maar achteraf was dat niet nodig. Tijdens de eerste rondrit die we gingen maken had hij, na een paar kilometer al zoiets, dat als het aan hem lag hij net zo lief bij ons huis bleef, daar kon hij zo heerlijk zitten. Nou ja, wat doe je dan? Weer naar huis toch! Het waren erg leuke dagen, mijn vader die bijna nooit wijn drinkt, dronk voor de gezelligheid zelfs wat wijn. Frankrijk Hè! Er was wel 1 moment dat we gedacht hebben, we gaan weer naar Nederland. Dat was op het moment dat hij zei, komt ie, DAT HET NET SAUERLAND WAS. Nou dan zeg ik je, wij als echte Frankrijk liefhebbers beschouwen dat als een enorme belediging. Grapje, maar toch!!!!! Zondags zijn we weer naar Nederland vertrokken.

Deuren

In mei hebben wij ons een paar prachtige deuren met bovenlicht aangeschaft. Wij hebben ze in België gekocht. Thuis in Nederland hebben we ze opgeknapt. Geschuurd, geverfd en ander glas ervoor gesneden. Deze deuren moeten in de schuur komen. Met Hemelvaartdag hebben we de deuren naar Frankrijk gebracht.

Foto Tomettes 1

Zo lijkt het al heel wat.

Al tot de helft pffff.

Toch wel jammer zo'n mooie boom.

Er komen steeds meer stenen tevoorschijn.

Tomettes 1

We hebben deze week ook een begin gemaakt met het leggen van de tomettes. Een heel werkje, eerst de tomettes schoon maken, daarna uitleggen op de grond en alles uitmeten. In Nederland hadden we al voorbereidingen getroffen, alles uitgetekend en uitgerekend, waar ook best wel veel tijd in ging zitten. Wij hebben de tomettes in gewone metselmortel gelegd en daarna gevoegd met voegmortel. Al met al hebben we ongeveer de helft er in gekregen. Verder hebben we nog een grote boom gekapt, die gevaarlijk dicht bij het huis stond en we zijn verder gegaan met het te voorschijn halen van de stenen voor het huis. Tussen de bedrijven door zijn we ook nog even naar een rommelmarkt geweest en hebben we weer veel gelopen met de honden. Weer gezellig bijgekletst met wat mensen en weer heerlijk genoten van de Franse stokbroden met volvette kaasjes erop. 't Is maar goed dat we daar niet wonen, want dan werden we volgens mij kogelrond van al dat heerlijke eten daar. 14 April zijn we helaas weer naar Nederland vertrokken, altijd veel te kort, maar goed de luxe van thuis in Nederland is ook wel even weer prettig. Ik denk dat we het beste ons huisje daar in Frankrijk lekker sober laten, dan blijft er altijd nog iets waarom je weer graag naar Nederland gaat.

Foto Vuursalamander

Vuursalamander

Slapend vleermuisje (deze foto moet je echt even openklikken, erg leuk om te zien die kleine oortjes, trouwens die met de baby-salamanders is ook erg leuk om open te klikken)

Vuursalamander

Het voorjaar zorgde ervoor dat sommige dieren weer wat meer in actie kwamen. 's Avonds zagen we heel vaak dat de vuursalamanders tergend langzaam naar een stroompje bij ons huis gingen. De ene helft van de nacht 25 meter heen, even een kwartiertje genieten en dan de andere helft van de nacht in slakkentempo weer dezelfde 25 meter terug. Dit ritueel herhaalde zich telkens, erg mooi om te zien. Binnen in de kelder werd het ook wat levendiger, wij weten niet precies wat voor beesten het waren, denken dat het baby salamanders zijn ( zie foto), ze kropen een beetje door de kelder heen. De vleermuizen waren nog niet wakker maar we ontdekten dat er zich enkele ophielden in de kelder.

Foto Lente 2009

Overal steken ze de kop op

De oude "wasbak"

Daar zijn geen bolletjes tegen te poten

Lente 2009

Op 4 april weer naar Frankrijk voor een weekje. Het was een geweldige aankomst bij ons huisje, het voorjaar straalde ons tegemoet, in de vorm van wel duizenden narcissen. Overal op ons terrein stonden ze, zo hadden wij de tuin nog niet gezien en dat zonder ook maar 1 bolletje te poten. Terwijl ik dit stukje zit te typen begint het al weer wat te kriebelen, zo ontzettend mooi leek dat. Daarbij was het ook nog erg mooi weer. 's Morgens na het wakker worden, in het zonnetje, met een kop koffie buiten zitten genieten van al dat moois. Maar goed we waren er ook om wat te doen. Een van de dingen die we gedaan hebben is een oude "wasbak" weer op gang helpen. De zomer ervoor hadden we het te druk met het huis wat bewoonbaar te maken en eigenlijk was dit ook nu nog niet aan de beurt, maar het leek ons prachtig om hem weer aan de loop te krijgen en tevens leek het ons ook erg gemakkelijk om hem te gebruiken bij het schoonmaken van de tomettes. Uiteindelijk is het ons, na veel gedoe, gelukt om hem weer aan de loop te krijgen. Resultaat : de hele dag, klokje rond kletterde het water in de "wasbak". Het moest eerst wel even wennen omdat het net klinkt of de kraan de hele dag open staat, met als gevolg: vaak naar de wc om te plassen. Ook 's nachts als we met het raam open sliepen hadden we in het begin vaak het gevoel dat het regende. Maar het went en het klinkt super en het lijkt erg mooi.

Foto Oud en Nieuw 2008/2009

De tomettes

Hazelaars snoeien

Oud en Nieuw 2008/2009

Tussen Kerst en Oud en Nieuw hebben we de tomettes opgehaald, verder zijn we nog in de tuin bezig geweest, bomen kappen e.d. Ook hebben we oliebollen gebakken waarvan we vele weggegeven hebben. Ongeveer drie a vier keer per week komt Didier bij ons huis langsgewandeld. Didier is een man van in de zestig die zich helemaal wat terug getrokken heeft uit het sociale leven. Hij heeft altijd bij de politie gewerkt. Toen hij met vervroegd pensioen kon is hij gescheiden en heeft zich een huis helemaal achteraf gekocht. Hij is zeer teleurgesteld in de mensheid, mede door het vele wat hij tijdens zijn werkzame leven heeft meegemaakt. In het begin als hij langskwam werd er wat schuw gegroet maar naar verloop van tijd maakten we af en toe een babbeltje. Toen wij oudjaarsdag Didier wat oliebollen meegaven straalde hij van oor tot oor, nieuwjaarsdag kwam hij aan met een cadeau voor ons (mooi ingepakt), daar zat een bord in waar hij zelf een wandbord van gemaakt had, met een enveloppe waar twee oude foto's van de omgeving in zaten en een petit mot, waarin hij in het Frans, Duits en Engels ons een gelukkig nieuwjaar toewenste. Toen hij ons zag glimmen, straalde hij alweer. Ons is dat cadeau wel erg dierbaar omdat het met veel liefde gegeven is, daar kan geen dik duur cadeau tegenop. Het is ook gewoonweg niet te beschrijven hoe een mooi gezicht dat was om Didier zo te zien stralen. Verder zijn we ook nog bij twee 80-plussers in het gehucht vlakbij ons geweest, waar we aan de ricard en port moesten. Erg lieve mensen die we maar voor een kwart verstaan (hooguit), maar die wel hele verhalen vertellen en wij af en toe op goed geluk ja en nee zeggen. Met oud en nieuw zijn we bij vrienden geweest, heerlijk gegeten en gezellig babbelend het oude jaar uitgezeten. Wat ons wel erg verbaasde was, dat er helemaal, maar dan ook totaal, geen vuurwerk was. Het schijnt dat dat in Frankrijk niet de gewoonte is. Ook geen jeugd bij pad en geen vreugdevuren. Heerlijk, dat was een hele verademing, daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren. Ook totaal geen knallen, echt niets. Op 4 januari zijn we weer naar Nederland vertrokken.

Winter 2008

Le Pre Bonnet in de sneeuw

Mitsie

Uitzicht achter

Uitzicht voor

Jaja, er is ook nog sneeuw gevallen. 26 December, in Nederland tweede Kerstdag, in Frankrijk zat de Kerst er al op, is er toch nog even sneeuw gevallen. Later in de week volgde er nog wat meer sneeuw. Aan de hand van wat fotos even een impressie.

Foto Kerst 2008

Kerststukje

Onze kerstboom (foto is erg onscherp).

Kerst 2008

Natuurlijk hebben wij de eerste dag dat we er waren een boom in huis geplaatst en versierd met allerlei prulletjes en lampjes. Werd het huis direct wat voller van. Ook verder wat kerststukjes (dennentakken met kaarsen) neergezet en opgehangen. Wat wel gemakkelijk is, is dat er op ons eigen stuk grond voor de eerst komende 50 jaar wel sparren staan in alle formaten. Dus gewoon even de leukste uitzoeken, kappen en in de emmer. Het zijn trouwens wel andere sparren als die we in Nederland gebruiken tijdens de Kerst, ze zijn wat minder compact (m.a.w. wat dunner), wel over het algemeen een mooie vorm en wat zeker ook een voordeel is is dat ze bijna geen naalden laten vallen en dat de naalden niet zo prikken. Maakt ons allemaal niet uit als er maar een boom staat ook al zal het een hazelaar zijn, waar het hier ook vol mee staat. Tijdens de Kerst hebben we een enorme grote wandeling gemaakt, heerlijk gegeten (o.a. Hollandse rozijnenbrood met spijs), gelezen, gepuzzeld, Kerstliederen gezongen (grapje) en veel spelletjes gespeeld.
Trouwens zo tijdens die lange winteravonden is het wel even flink wennen dat we geen tv of computer hebben. Je bent helemaal op mekaar aangewezen, wat vaak wel goed gaat maar zo af en toe vlieg je elkaar wel eens in de haren. Ook omdat je de godganse dag op mekaars lip zit en naar een andere kamer gaan is geen optie, want daar is het ijskoud. Ach dat houd de relatie ook wat levendig zalk maar zeggen.

Foto Afzien

Ziet er best wel guur uit hè?

Afzien

Op 20 december 2008 zijn we weer die kant op getuft. Bij aankomst was het werkelijk steenkoud in ons huis, we zaten als twee stieren enorme wolken te blazen. Bleek ook nog dat de kachel die we in de keuken geplaatst hadden, wel leuk uitkeek maar niet datgene deed waarvoor hij daar stond, WARMTE geven. Nadat we ons geïnstalleerd hadden, wat inhoud : stroom inschakelen, gasfles aansluiten, water opendraaien, bed opmaken en wat spullen een plek geven, besloten we om maar zo snel mogelijk onder het wolletje te kruipen. Aangezien dat het warmste plekje was. We hebben nog wel even gedacht : waar zijn we aan begonnen, een enorme reis maken om dan zo te moeten afzien, dat terwijl we in Nederland van alle gemakken voorzien zijn. Lekker warm, tv, computer en ga zo maar door. Maar nee hoor, naar Frankrijk, brrrrrrr. De volgende dag zijn we direct aan de gang gegaan om het huis ietwat behagelijker te maken. Allereerst een andere houtkachel geplaatst(die hadden we in de schuur staan), wat echt geen lolletje is omdat die dingen loodzwaar zijn. Verder overal wat overgordijnen opgehangen, nog wat extra kleden op de betonvloer gelegd en uit eindelijk werd het een beetje aangenamer thuis. Dus besloten we om te blijven, niet dat we echt erover dachten om terug te gaan, maar het gaat wel even door je hoofd.

Foto Tussentijds

Erg sneu

Tussentijds

In de twee maanden dat we in Nederland waren, hebben we overgordijnen laten maken. Dat leek ons wel wenselijk i.v.m. de kou. Verder hebben we tomettes (antieke plavuizen) gekocht via http://www.leboncoin.fr/ , een soort Franse marktplaats. Een vriend in Frankrijk heeft ze voor ons opgehaald en meegenomen naar zijn huis. Een behoorlijke klus. De bedoeling is dat wij ze daar in december weghalen. Ook voor de kou in december hebben we voorzorgsmaatregelen getroffen, lange onderbroeken aangeschaft (je weet maar nooit). Het spande er nog wel even om of wij in december wel heen konden , omdat onze hond Robbie geopereerd moest worden. Er moest een teen geamputeerd worden. Zodoende was het even afwachten of hij genoeg hersteld was.

Foto De reis

De Champagne

De reis

De reis van ons huis in Nederland naar Le Pre Bonnet. Het eerste stuk van de reis gaan we via Duitsland, daar scheuren we zo'n 250km naar het zuiden (mits er geen files staan), bij Venlo gaan we Nederland weer in, door de Roermond tunnel (als deze open is, wat vaak niet het geval is) naar Maastricht, vanaf Maastricht naar Luik (tuurlijk door de stad heen) en dan door naar Bouillon. Dan even een yes gevoel, omdat we in Frankrijk aangekomen zijn. Via Sedan naar Vouziers, tussen Sedan en Vouziers lassen we doorgaans een lange pauze in. Daarna op naar de Champagne een prachtig gebied, overal waar je kijkt graanvelden verder zo goed als niets. Door naar Troyes, even voorbij Troyes weer een pitstop, dan verder: Auxerre, Nevers, Moulins. Zo gauw we bij Moulins zijn ruiken we bij wijze van spreken ons huis al. Nog even een stuk grote weg naar Lapalisse en dan kringelen we via wat smalle wegen naar ons huis. Ach eigenlijk stelt het echt niets voor, veel proviand mee, wat om ons heen kijken en verder maar zitten. De terugreis gaat exact hetzelfde maar dan in omgekeerde volgorde. Dat ist.

Foto Herfst 2008

Uitzicht vanaf Puy de Dôme

Even genieten van de herfst

Klaar voor de winter