La Grêle...

Gisteren en eergisteren waren de weersgoden ons gunstig gezind. Eergisteren tijdens het inpakken van de auto en de kar, de gehele dag lekker droog. En gisteren tijdens de lange autorit laveerden wij grotendeels tussen de buien door. Rondom ons soms behoorlijke dreigende wolkenpartijen, maar wij af en toe een buitje... zodat onze autoramen een beetje schoon bleven.
Ook tijdens de pauzes lekker droog gehouden.

Maar, bij thuiskomst, hier in Le Pre Bonnet, zagen we gelijk al dat het hier wel stevig tekeer is gegaan de afgelopen dagen.
Onze tuin ziet er behoorlijk gehavend uit.
Heel veel bloemen zijn kapot gegaan, geknikt, blaadjes eraf en de knoppen eruit. Ook de aardappelen hebben flink wat schade opgelopen, heb ik het nog niet eens over de moestuin gehad. Daar past de naam moestuin niet meer bij momenteel, omdat er bijna niets meer in staat.

Alle vlinderstruiken zagen er miserabel uit, veel jong blad eraf en net alsof ze allen getopt zijn. 

Zo ook onze prachtige jaarlijks bloeiende papavers... geknakt. Gulden roede, sterke planten, onthoofd. Zo hele vele bloemen die normaal gesproken jaarlijks terugkomen zoals de hortensia's... geknakt en de knoppen die er al aan zaten eruit.

De oorzaak van dit gebeuren is het bar en boze slechte weer wat hier was. Enorme regenval, maar nog erger... hagelstenen zo groot als duiveneieren. Denk dat dat de boosdoeners waren. We gaan ze aangeven wegens vandalisme ;-)

Na zo'n lange autorit is dat wel een beetje een teleurstelling. Nog niet eens zozeer omdat ik mij verheugd had op een giga bloemenweelde, maar ik had toch op zijn minst wel verwacht dat onze oude planten het deden.

Vandaag zag het er allemaal alweer wat minder somber uit. Wel veel schade aan de planten, maar ook alweer nieuwe hoop dat het uiteindelijk allemaal wel weer goed gaat komen. Gelijk alvast een paar nieuwe plantjes voor de moestuin gekocht... anders ziet het er zo sneu uit. Komende week weer wat proberen te zaaien, we geven ons niet zomaar gewonnen ;-)

KAPOT...

KAPOT...

Hahaha... nee hoor grapje. Maar wel een heel gedoe zo'n dag voor vertrek.
Vooral in het hoofd, wat moet er mee en wat moet er nog allemaal gebeuren.

Maar... de auto en de aanhanger staan gepakt klaar voor vertrek, het huis ziet er uit om door een ringetje te halen (nou ja... klein beetje overdreven misschien), de tuin ziet er redelijk toonbaar uit en wijzelf bijna ;-)

Geen foto's, mijn fototoestel is de afgelopen weken niet uit zijn tas geweest... kon zo weer de auto in.

Rest mij nog om jou, als lezer van dit stukje, een fijne zondag te wensen.

En als alles naar wens verloopt dan komt de volgende blog weer vanuit...

Le Pre Bonnet.

AU REVOIR

Nog een weekje...

Schiet lekker op, nog een WEEKJE en dan gaan we weer voor lange tijd naar Le Pre Bonnet.

Natuurlijk kleven er nadelen aan, aan het leven in twee huizen (twee landen). Vele van die nadelen heb ik in de afgelopen jaren al eens genoemd.
Maar... de voordelen hebben toch nog steeds de overhand, althans voor ons.

Van twee walletjes snoepen ;-)

De afgelopen jaren zitten we doorgaans half in Nederland en half in Frankrijk. Zolang het met het thuiswerken (financieel) haalbaar is, bevalt het ons zo uitstekend. Uiteraard zou het een heel ander verhaal worden als het thuiswerken niet meer mogelijk zou zijn. Eerlijk gezegd weet ik niet wat we dan zouden doen, denk dat dan onze voorkeur uit zou gaan om een leven in Frankrijk op te bouwen. Niet vanwege de mensen, het weer, de wetgeving, de mentaliteit of dergelijke. Maar puur vanwege de natuur, de bergen en de ruimte.
Die keuze daar staan we nu niet voor, ik zou haast zeggen gelukkig niet voor, zodat we momenteel nog heerlijk van twee walletjes kunnen genieten.

Hier in Nederland vinden we het fijn wonen, vooral in de wat koudere maanden. We wonen hier heerlijk in één van de rustigste gebieden van Nederland, een mooi groen gebied. Fijn huis, leuke buurt en alles op steenworp afstand (bij wijze van spreken). Nooit last van files of dergelijke en... niet geheel onbelangrijk : gemakkelijk communiceren, Groningers spreken ook Nederlands ;-)

Tja, wat zou ik over Frankrijk zeggen. Ook daar wonen we met veel plezier. Daar voert de natuur de boventoon. Zo heerlijk vrij en midden in de bergen/natuur als we daar wonen, zo'n fijn plekje vinden we hier in Nederland niet. Zelfs niet in Groningen ;-)
Als de dagen wat korter worden, dan wordt het soms aardig stil in Le Pre Bonnet en is het best wel fijn om even weer terug naar ons gerieflijk huis in Nederland te keren, daar waar alles op steenworp afstand ligt.

Genoeg gelal, nog even hier de laatste puntjes op de i zetten en dan... dan gaan we op Naar Le Pre Bonnet in de hoop dat we daar weer een fijne zomer tegemoet treden.

Ik verheug me er alweer op ;-)

Jonge vogels...

Jonge vogels soms een enorme zorg...

Ieder voorjaar verheug ik me weer op al die bedrijvigheid onder de vogels. Het bouwen van de nestjes, het geflirt en dan... de nestjes gevuld met jonge vogeltjes.

Zo mooi...

Maar ook tevens voelt het als een behoorlijke zorg.
Reden daarvan is, dat vele vogeltjes het nodig vinden om hun nestjes te bouwen op plekken waarbij je denkt... NOU NOU, dat had wel even ergens anders gemogen.

Zat er in Frankrijk al een nest met gele kwikstaartjes pal boven onze deur, waardoor wij de gehele dagen op de tenen lopend in en uit gingen... zo niet onze katten, die soms likkebaardend omhoog keken. Zo zat er ook een nest boven ons deurtje naar de voormalige badkamer/toilet... daar waar ik momenteel veel tuinspullen liggen heb, dus ook regelmatig heen moest.

Ook in de 'walkanten' zitten enorme gaten, waarvan wij in eerste instantie dachten dat er muizen of dergelijke in zaten. Maar nee hoor... om de haverklap vlogen er vogeltjes in en uit.

Een grote zorg, want onze katten keken ook regelmatig even bij de gaten.

Ga je weg uit Frankrijk, denk je : hè, hè, gelukkig... de vogeltjes kunnen nu, zonder gestoord te worden, verder. Hopende dat ze over twee weekjes uitgevlogen zijn.

Komen we hier in Nederland, zit er pal boven onze buitendeur, waar we altijd langs moeten, een nest met jonge vogeltjes. Om de haverklap horen wij de ouders zenuwachtig lawaai maken, zit er weer een kat geobsedeerd naar boven te kijken.

Ik zou blij zijn als het jonge grut weer zonder kleerscheuren de wijde wereld in trekt, om volgend jaar het ritueel opnieuw te herhalen.

ZO MOOI... die jonge vogeltjes.

Mij verheugend op hun komst, maar als ze er dan zijn... mij verheugend op hun vertrek.

Zachtjes op onze tenen sluipen wij momenteel in het rondte... Een stille groet van hier ;-)

De beuk en de eik...

DE BEUK EN DE EIK...

Rondom ons huis heb je een mooi gevarieerd bos, dennenbos en loofbos.

Veel beuken en eiken, zo ook op bovenstaande foto. Een beuk en een eik die stevig verstrengeld zijn.

De hele tijd was ik van plan om er een foto van te maken, pas zaterdagavond voor vertrek is het er van gekomen.

Ze staan erbij alsof ze samen een dansje doen ;-)

Aangezien het al licht begon te schemeren, toen ik die kant met fototoestel opliep, was het weer druk in het bos met 'blaffende' herten...

Geen airco...

Gisteravond, na een lange warme reis, zijn we weer in Nederland aangekomen.
Onze airco in de auto werkte weer een keer niet... voor ons nog niet zo'n probleem, maar voor onze drie katten en de honden is het natuurlijk geen pretje als de temperatuur behoorlijk oploopt.
Zodoende bijna de gehele reis met de ramen open gereden, handdoeken voor de achterramen en even wat vaker en langer gepauzeerd. Tja... wat zijn we ondertussen toch verwende mensen geworden hè! Zo gingen we vroeger altijd op reis... zonder airco.
Al met al dik 14 uur onderweg geweest, gelukkig hadden we totaal geen files.
Gekke, ook totaal geen grenscontroles, terwijl er momenteel zo'n ophef om is. Ook voorgaande keren  niet.

Zaterdag zijn we nog even opnieuw naar de karperplas geweest, dit keer met fototoestel.
Helaas was het niet meer zo'n spektakel als de vorige keer, de karpers zwommen nog wel aan de kant en zo af en toe was er nog een plons... maar het ging er niet zo heftig aan toe.

Normaal gesproken springt Vidor gelijk in het water, dit keer bleef hij eerst wat aan de kant, op veilige afstand, staan.

Staart naar beneden, de 'enge' plas afspeurend...

Mitsie, die zich totaal van geen kwaad bewust was, nam het voortouw...

Vidor volgde voorzichtig, TOT DAT...

Hij de karpers aan zag komen...

Snel weer het water uit ;-)

Maar goed, eind goed al goed... een stok kon hij niet weerstaan.

Zo... nu de was ophangen, pfff... we zijn weer thuis.

Held op sokken...

Vandaag (vrijdag), laat op de middag, gingen we na het boodschappen halen een leuke wandeling maken met de honden. Dat doen we regelmatig... honden mee, boodschappen halen om aansluitend op een leuke plek te gaan lopen... en... leuke plekken zijn er hier heel veel ;-)

Dit keer gingen we in de buurt bij een plas (particuliere plas) lopen. Bij de plas aangekomen zagen we plots erg veel dikke karpers. Een lawaai en geplons in het water van jewelste.
De karpers zwommen massaal vlak aan de kant in het ondiepe water, er zaten vele enorme joekels tussen. Ze zaten achter elkaar aan en kwamen met veel lawaai af en toe boven het water uit.
DUIDELIJK... de paaitijd was aangebroken.
Voordat we er erg in hadden stond onze Vidor, vol verbazing, in het water tussen de karpers toe te kijken. Pracht gezicht om te zien, al die karpers die om hem heen zwommen en Vidor die van verbazing niet wist waar hij heen kijken moest.
TOT... er een paar karpers tegen hem aan zwommen. Onze held op sokken schrok zich een hoedje en wist niet hoe snel hij uit het water moest komen.
Normaal is Vidor dol op zwemmen, maar hij had niet meer de behoefte om er nog eens in te gaan ;-)

Zo ontzettend jammer dat we geen fototoestel bij ons hadden, had het erg graag gefilmd of op foto gezet... al die dikke karpers die om Vidor heen zwommen, totaal geen oog voor Vidor alleen maar oog voor de dames.

Verder zijn we de laatste dagen nog erg veel in de tuin bezig geweest, in KORTE BROEK. Gelukkig hadden wij beiden hier nog een oude versleten korte broek liggen, want we waren vergeten om er een mee te nemen.

In de tuin zie je het met de dag groener worden...

Nog even en dan gaan de appelbomen, vlieren, lijsterbessen e.d. ook bloeien.

Her en der hebben we weer paden gemaaid en vele bloemen gezaaid.

Momenteel komen er met de dag ook steeds meer 'wilde' bloemen op, zoals bovenstaande orchidee... het terrein staat er vol mee. 

In het groentetuintje hebben we wat vakken gemaakt met paadjes erom heen.

In de vakken hebben we o.a. sjalotjes, paprika's, pepertjes, bosuitjes, tomaten, kalebassen, courgettes...

De aardappelen zijn ook zo'n beetje allemaal boven gekomen, nog niet erg groot... maar we hebben goede hoop dat het wat gaat worden.

Zoals het er nu naar uitziet heeft de oleander de winter ook redelijk doorstaan. Vele potplanten, zoals de geraniums en de fuchsia's zien er erg sneu uit... ik vrees dat ze het niet gaan redden. Maar... alle hosta's hebben de winter overleefd en staan alweer buiten met hun neusjes boven de grond ;-)

Morgen alweer de laatste dag dat we hier zijn, een jammer jammer gevoel geeft dat best wel. Vooral wat betreft het buiten gebeuren, dit is toch vaak de tijd dat daar het meeste gebeurt.

Maar goed, als alles meezit gaan we over drie weken weer voor lange tijd deze kant op... dus mij hoor je niet klagen. Pfff... 

Van hieruit een fijn zonnig weekend toegewenst, gaat vast lukken...

P.s. onze held op sokken is alweer over de schrik heen ;-)

Ze blijven leuk...

Ze blijven leuk... de bomen in het mooie beukenlaantje 'L'allée des géants de La Bletterie'.

Afgelopen vrijdag was het hier prachtig mooi t-shirtjes weer. Van dat weer wat uitnodigt om lekker veel buiten te verpozen. Dat hebben we uiteraard ook gedaan en daarna de zonnige dag afgesloten met een mooie lange wandeling.

De lucht was laat op de middag nog stralend blauw.

Tijdens de lange wandeling, onze Mitsie was uiteraard ook mee, kwamen we erg veel herten tegen.

Het beukenlaantje is eigenlijks maar een klein pad, in het bos, met van die mooie oude beuken... voordat je er op verdacht bent ben je er al door. Desondanks mooi om te zien hoe er uit die oude stronken weer volwaardige bomen groeien...

Zaterdag was het gebeurt met het mooie weer, bijna de gehele dag regen en de temperatuur was een flink stuk gedaald. Zo'n dag om binnen te zitten, wat we ook overwegend gedaan hebben.

Heerlijke cake gebakken om met terugwerkende kracht de verjaardag van onze zoon te vieren, die er weer een jaartje bij op heeft zitten sinds vrijdag.

Vanmorgen, bij het opstaan, was het helemaal bar en boos gesteld met het weer. Er lag een klein dun laagje sneeuw... ondertussen alweer verdwenen.

Maak me lichte zorgen om mijn kleine jonge net opkomende pas gepote plantjes, of ze dit wel gaan overleven.

Gelukkig is ons beloofd dat de temperatuur in de lift zit en dat de dikke wintertruien in de kast kunnen... nog even een dag afzien ;-(

FIJNE ZONDAG

vanuit

LE PRE BONNET