Ons klein Aggregaatje...

Tjemig wat een knudde weertje zeg... de storm loeit hier om het huis heen, tijdens de wandeling met de honden moest ik me af en toe schrap zetten om overeind te blijven... maar ja, wat doen we er aan! Helemaal niets...

We zijn weer in Nederland... joepie... maar niet heus.

Bij Le Pre Bonnet hebben we wel eens last van wind, maar doorgaans valt het vaak enorme mee bij ons huis. Dat komt waarschijnlijk vanwege de ligging, wij zitten daar wat beschut.
Soms hebben we maar amper in de gaten dat het erg waait, totdat we met de honden omhoog lopen...

Afgelopen twee weken zijn weer redelijk productieve weken geweest, voornamelijk buiten. Daar is maart ook de geschikte maand voor, aangezien de bomen dan nog geen blad dragen en alles in de tuin nog redelijk overzichtelijk is.
Wat later in het voorjaar begint alles als een gek uit te lopen zoals bijvoorbeeld de varens, brandnetels en de bramen. Een groot deel van het terrein is dan slecht toegankelijk.

Uiteraard zijn we tussen de bedrijvigheid door ook nog wel weggeweest. Onder andere drie keer naar Vichy, wat niet onze bedoeling was.
We hadden wat startproblemen met een kleine aggregaat en er zat nog een dag garantie op. Dus... op naar de Brico in Vichy. Daar aangekomen werden we na lang wachten geholpen, lang wachten is in Frankrijk HEEL normaal ;-) Nadat er verscheidene mensen naar gekeken hadden en er ondertussen ongeveer een uur verstreken was, vertelden ze ons dat we de volgende dag even weer langs moesten komen omdat degene die erover ging er niet was.
Volgende dag, hup in de auto, weer op naar Vichy. Wij naar de balie, even wachtten op onze beurt... werden we doorverwezen naar een andere plek, daar waar de monteur zat. Daar aangekomen uiteraard ook een lange wachtrij, totdat we uiteindelijk aan de beurt waren. Ons verhaal doen, dat we de aggregaat op kwamen halen. Kijkt de monteur ons glazig aan en zegt : Hoezo ophalen? Zie je deze stapel papieren. Ergens onderaan lag ons papier, al die anderen gingen voor. Tegen de tijd dat ons aggregaatje klaar was zouden ze ons wel even bellen. De verwachting was dat het maandag klaar zou zijn.
Maandag, geen telefoontje. Zo ook de rest van de week geen telefoontje.
De laatste zaterdag (afgelopen zaterdag) voor vertrek hebben we zelf gebeld. Ja hoor, hij was klaar. We konden hem ophalen.
Zatermiddag, hup in de auto, op naar Vichy. Gelijk naar het hok waar de monteur zat. Na lang wachten, grote rij voor ons, hielp de receptioniste ons. NEE, wij konden de aggregaat niet meekrijgen omdat de monteur vrij was.
Wij weer de winkel in, op zoek naar degene die ons als eerste geholpen had. Gelukkig hielp hij ons gelijk en belde naar de receptioniste.
Terug naar het hok waar de receptioniste zat, even wachten omdat het druk was, maar daarna kregen wij eindelijk onze aggregaat.
Het bleek dat er een bougie stuk was, viel overigens niet onder de garantie. Hadden we dat geweten dan hadden we ons heel wat uren en gereis kunnen besparen. Ook totaal niet naar gekeken... Stom stom stom.

Maar... de kleine aggregaat doet het weer als een tierelier.

Zo... ook nog even een foto van een ander uitstapje... voor de leuk...

Het gaat hier nog flink tekeer, ik dacht bij mijn eigen... als ik nou een blogje blog dan gaat in de tussentijd de wind wel wat liggen... MAAR NEE DUS...
Van die gierende wind om het huis word ik altijd wat onrustig in mijn lijf, evenals met onweer. Tja...
Hier in de tuin moet ik ook nog bezig... maar nu even niet ;-)

Trouwens wel een gekke gewaarwording dat er geen kippen meer in ons kippenhok zitten, geen gekakel... ook geen vers eitje... dat wordt zo dadelijk een boterhammetje kaas.

Een bloemetje voor de zondag...

De narcissen zijn de afgelopen weken in groten getale gaan bloeien. Ieder jaar weer een mooi gebeuren...

Werkelijk overal waar je kijkt zie je ze bloeien... dat... terwijl we nog NOOIT een narcis bolletje gepoot hebben...

Op open plekken, tussen de struiken, onder de bomen...

Het grappige is, alleen op Le Pre Bonnet... bijna niet op ons ander hoger gelegen grondstuk La Lunière, daar waar we de moestuin hebben en de grote houtstapels van de vorige blog. Ook niet op het naast gelegen stuk grond.

Rest mij nog om jou, als lezer van dit stukje een...

FIJNE ZONDAG

toe te wensen.

De kans is groot dat wij, op het moment dat jij dit leest, met ons zevenen onderweg naar Nederland zijn.

TUF TUF TUF...

Hout, hout en nog eens hout...

Zagen en stapelen...

Voornamelijk essen...

We hebben het eerst overal op de berg gestapeld...

Later in het jaar, of volgend jaar, moet alles naar beneden om kleiner gemaakt te worden en gekloofd.

Wij noemden het altijd ons sprietjesbos, omdat er hele vele essen dicht op elkaar staan... en zodoende enorme hoog zijn geworden. De meeste essen hebben onder bijna geen zijtakken, alleen bovenin... op zo'n 30 meter hoogte.

Tussen de essen staan verscheidene jonge beuken en eiken, deze laten wij staan... in de hoop dat zij zich ontpoppen kunnen tot mooie volle bomen.

Het valt maar amper op dat wij héél véél essen gekapt hebben, er staan nog wel honderden.

Terwijl wij bezig waren kwamen er, zoals voorgaande jaren in maart, hele vele quads e.d. langs. Er was weer een tocht van Amada- aventure  Altijd wel leuk om te zien, al die quads, crossmotoren, 4x4 e.d. zo vlakbij ons huis.

Weer een klein stukje verder...

Weer een klein stukje verder...

Ooit heb ik eens bij vrienden in Normandië een klein natuurstenen trapje gemaakt, geweldig vond ik dat. Destijds dacht ik bij mijzelf : als ik ooit een eigen huisje in Frankrijk krijg dan...
Er gaan HEEL VEEL uren in zitten, maar het wordt met ieder nieuw gelegde steen mooier...

Er moeten nog vele vierkante meters gelegd worden, we willen het terras een beetje uit laten waaieren buiten de palen.

Henk heeft vandaag weer een paar stenen gelegd, die ik vervolgens morgen ga voegen.

Kan me al erg verheugen om komende zomer het terras wat aan te kleden met wat bij elkaar gescharrelde rommeltjes ;-)

Vanmorgen bij het opstaan werden we verrast met...

SNEEUW

Foto is vanuit ons keukenraam genomen...

Het sneeuwde hier een klein beetje, tegen de middag was het weer verdwenen.

Kippenleed...

Gistermiddag (zondag) een erg vervelend telefoontje van onze oppas... over onze kippen.
Naar alle waarschijnlijkheid is er een marter geweest en... hebben wij nu helaas geen kippen meer.

Na het vervelende telefoontje hadden we niet veel zin meer in klussen. Henk was aan het bomen kappen en ik was aan het voegen van stenen op ons terras.
Spullen opgeruimd, wat gegeten en daarna aan het rondtoeren.

Op de berg tegenover ons lag nog sneeuw en de bomen waren berijpt...

In vogelvlucht ligt de berg vlakbij ons, maar door het hoogteverschil is het daar doorgaans een stuk kouder. Bij ons in de korte broek en daar in dikke winterkleding ;-)

Niet helemaal waar, hier was het ook niet echt 'je van dat' met het weer, maar het is vaak wel een behoorlijk contrast.

Onderweg kwamen wij deze mooie dame, met prachtige wimpertjes, tegen.

Heerlijk dat je ze her en der alweer lekker buiten ziet staan te grazen.

Uiteraard ook even een wandeling met de honden. Vidor komt er als een gek aan gescheurd als hij mij in de verte ziet lopen.

Plots een spannend bordje...

En... jawel hoor... BISONS. 

Alleen, toen ze ons in de gaten kregen schrokken ze dusdanig dat ze er gelijk vandoor gingen ;-)

Dan maar een leuke kerk bewonderen...

~~~~~~~~~~~~~~~~

Vandaag (maandag) zijn we bij huis gebleven. Een prachtige stralende zonnige dag... BIJNA BIKINIWEER... als ik een bikini had, dan had ik op zijn minst even overwogen om hem aan te trekken...

Henk vanochtend thuiswerken en ik... uitslapen ;-)

Grapje...

Vanmiddag weer druk in de tuin bezig, de rommel die we gemaakt hebben weer een beetje opruimen.

We hebben ongeveer 30 bomen omgezaagd, enorme hoge bomen. Dat omzagen is niet zo heel veel werk, maar... het opruimen des te meer.

Wel weer een mooie voorraad hout voor in de kachel.

Na al dat werk is het hier weer tijd om te eten, zo vinden ook onze katten.

Een waar gesmul iedere dag. Bulletje slikt zich hier nog even uitgebreid om zijn bekkie, zo lekker vindt hij het :-)

Tja, toch eindig ik nog even over onze kippen. Het idee dat wij zondag thuis komen en er geen kippen meer in het kippenhok zitten is nog niet helemaal te bevatten.

Geen kippetjes die voor het deurtje staan te wachten op een handje graan en wat ander lekkers, geen getok meer en geen verse eieren. Geen kippetjes meer die de tuin omwroeten op zoek naar wat eetbaars.

Tja... wij gaan onze kippen vast en zeker missen ;-(

Ik ben dol op kippen, maar we weten nog niet of we wel nieuwe nemen omdat we vrij veel weg zijn.

Keuzes maken... ons stroompje...

Eén van de moeilijkheden van een tweede huis is : keuzes maken. Althans, dat ervaren wij zo.
Zoals ik al vaker op deze blog vermeldt heb, doen wij het meeste werk zelf. Wij hebben geen tuinman, timmerman o.d.
Ondanks dat we best wel vaak en veel in Le Pre Bonnet zijn is het toch veelste kort om alles te doen in en om het huis. Vooral om het grote terrein te onderhouden.
Zodoende moeten we continu keuzes maken : wat wel en wat niet.

Er zijn zelfs plekken op ons terrein waar we nog nooit geweest zijn, vanwege de ontoegankelijkheid.
Zo ook bijvoorbeeld ons stroompje, die over ons terrein loopt. Een groot gedeelte ervan hadden we al wat vrij gemaakt van bramen en omgevallen bomen e.d. in de afgelopen jaren. Door het jaarlijks te maaien met de bosmaaier, groeit er ondertussen wat gras en bloeien er wat bloemetjes. Als we het een tijd niet bijhouden wordt het gelijk weer overwoekerd door bramen e.d.
Maar een deel van ons stroompje hadden we nog nooit nader aanschouwd. Zodoende de afgelopen dagen een poging gewaagd, stampend door de wildernis op zoek naar het stroompje met zijn kleine zijtakken. We ontdekten dat her en der wat kleine bronnetjes op het terrein zitten, het water wat uit deze bronnen komt loopt allemaal via kleine stroompjes naar de 'hoofd'stroom. Zo'n bronnetje is erg grappig, op een bepaalde plek komt er gewoon water uit de berg naar boven borrelen... een erg mooi gezicht.
Maar het is gewoon domweg teveel werk om het hele stroompje vrij te maken van bramen, bomen, varens en ander spul. Althans, veel teveel werk om het allemaal bij te houden.
Dat zou in principe wel kunnen, maar... dan is er geen tijd voor andere dingen.

KEUZES MAKEN...

Dit stukje van het stroompje houden we nu al wat jaren bij.

We maaien het regelmatig, halen er om de haverklap restanten van de bramen weg en halen met regelmaat stenen uit het water... die vaak met de stroming meekomen.

Zouden we dat niet doen, dan overwoekerd het binnen de kortste keren weer en als we de stenen niet uit het water vissen treed het stroompje op den duur buiten zijn oevers, met als gevolg dat het een hele natte boedel wordt.

Het is een erg leuk stroompje met hele vele kleine watervalletjes, die sierlijk door de tuin heen kronkelt en waar jaartje rond water door kabbelt. Nou ja... kabbelt! Er zit behoorlijke stroming in vanwege de hoogteverschillen.

En... als het echt hard en veel regent is het soms een behoorlijk woest gebeuren ;-)

We hebben weer een nieuw stuk erbij gemaaid en van bomen ontdaan, dan ziet het er zo uit. Dit stukje willen we proberen om verder te ontginnen zodat er ook een groenstrook gaat komen.

Dit is een stukje van het stroompje waar we nog niets aan gedaan hebben. Hier treed hij op sommige plekken buiten zijn oevers, het is er erg drassig.

Ook zijn er plekken waar je het stroompje helemaal niet ziet, doordat het daar helemaal overwoekerd is.

Tja...

KEUZES MAKEN...

Vele narcissen...

Met de dag zien we de tuin geler kleuren...

Zelfs onze Morris kijkt ervan op...

~~~~~~~~~~

Uiteraard...

Staan binnen de narcissen ook te pronken...

De wilde narcissen hebben vrij korte steeltjes, zodoende heb ik ze hier in een klein gietijzeren potje, waarin ik wat mos gedaan heb. Daarin vele narcissen geprikt, beetje water erbij en... zo een paar dagen een leuk bosje bloemen in huis.

Als ze uitgebloeid zijn pluk ik gewoon wat nieuwe, prik ze in het mos en...

~~~~~~~~~

Morris was  dusdanig onder de indruk van al die mooie gele bloemen...

Dat hij er even bij ging liggen...

~~~~~~~~~~

Heel fijn weekend gewenst...

Vanuit Le Pre Bonnet...

Trouwens, zie je de vele beukenbladeren? Zo af en toe hark ik ze even van ons gras... één windvlaagje en hopla het gras ligt weer vol.

Ik denk dat wij ons hier niet gaan vervelen in het weekend ;-)

~~~~~~~~~~~~~~~

Dahlia's...

Ja ja..

Beetje gekke dahlia's...

Vandaag dahlia's gepoot, niet omdat ik nou zo weg ben van dahlia's in de tuin... maar omdat ik ze wel mooi op een vaas vind staan.
Vorig jaar hadden we een stuk grond redelijk schoon gemaakt voor plukbloemen, helaas was dat niet zo'n geweldig succes. Er kwam van alles op, vooral veel leverkruid... wat we in het begin niet door hadden en zodoende verheugd keken naar de enorme opkomst... , maar weinig bloemen die we gezaaid hadden en om die enkele die wel opkwamen op een vaas te zetten vonden we jammer.
Dit jaar gaan we het natuurlijk wel opnieuw proberen met bloemenzaad, maar nu dus ook dahlia's in de grond... hopende dat we de komende zomer de bloemenvazen kunnen vullen met ZEER weelderige boeketten.

Nog geen foto van de weelderige bossen dahlia's (6 stuks als beginnetje...), want tja... zo snel groeien ze niet hè! ;-)

Ook zijn we weer op zoek geweest naar redelijke platte stenen voor het terras onder ons afdakje, zodat we daar weer mee verder kunnen. Een hele klus om platte stenen te vinden, maar stapje voor stapje komen we steeds verder.

Tuinieren...

Een lieve blogvolgster van deze blog moet helaas, vanwege gezondheidsproblemen van haar man, hun leuke huis in de Allier verkopen La Fleurette , klik klik...

Bah... ik was natuurlijk liever positiever begonnen op zo'n zonnige dag. Maar heb in het verleden altijd veel genoten van Annette haar leuke reacties hier op deze blog en van haar eigen blog, zodat ik het even nodig vind om dit te vermelden en wie weet... ben jij, lieve lezer van dit stukje, toevallig op zoek naar een huis met de mogelijkheid om kamers te verhuren.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Over naar de dagelijkse bedoeningen...

Een stralende dag was het hier, de gehele dag zon... zodoende de gehele dag in de tuin bezig geweest.
Henk zijn eerste thuiswerkdag zit er ook alweer op. Nou ja... geen volledige werkdag, tegen half één is hij gestopt met het thuiswerk om zich op zijn moestuin te storten.

Mooie blauwe lucht... Trouwens wat ook erg leuk is, is dat de hazelaars volop in bloei staan... een waar feestje.

Zo tussen de bedrijvigheid door buiten zitten, zelfs buiten gegeten.

Vidor vindt het altijd prachtig, de gehele dagen buiten.

Ach... onze Mitsie ook wel... op haar kussentje in de zon :-)

Henk heeft zijn 'moestuin' in gereedheid gebracht, zodat er weer van alles in kan. De pootaardappelen, sjalotjes, bloemkolen, broccoli e.d. liggen al te popelen om de grond in te gaan. Ah... en niet te vergeten de zelfgekweekte rucola... die groeit zo'n beetje uit zijn kweekkasje.

Tuinieren...

Klinkt allemaal misschien wel leuk...

Maar...

Zwarte rouwrandjes onder de nagels, een geploeter en gedoe, afwachten of het wel datgene wordt wat je hoopt dat het wordt, een kromme rug van het vele voorover staan, droge prikkende handen van de bramen en de brandnetels.

Maar...

Wel lekker de gehele dag buiten... dat dan weer wel :-)

Nog even wat anders...

We hebben hier erg veel mollen, woelmuizen of dergelijke in de tuin zitten. De grond is her en der erg rul en om de haverklap verschijnen er nieuwe molshopen. Las ik ergens op het net...

"Mollen krijgen tot zeven jongen per nest, die wanneer ze volwassen zijn ieder een eigen tunnelnetwerk zullen graven. Hun graafsnelheid kan oplopen tot wel vier meter per uur."

Nou zijn wij van mening dat die beestjes ook een recht van bestaan hebben, dus gaan we ze ook zeker weten niet bestrijden... maar vervelend is het soms wel ;-(

Morgen belooft het alweer een aangename zonnige dag te worden... 

Maart 2015... de eerste dag zit er alweer op...

Zoals in de vorige blog al vermeldt... hadden wij het plots afgelopen week druk met het maken van nieuwe vitrage. Vol trots, nou ja... , kan ik vermelden dat het gelukt is.

Ze hangen al te pronken voor de ramen en wij...

Wij konden met een gerust hart vertrekken naar Le Pre Bonnet om daar twee weken bij te komen van al dat gestres. Twee weken onderuitgezakt voor de houtkachel, zo af en toe even omhoog voor het nodige hapje en snapje ;-)

Gisteravond (zaterdag) mooi op tijd aangekomen na een rustige reis, in een koud huis... brrr... Altijd even weer opnieuw wennen. Vaak duurt het enkele dagen voordat het een beetje behaaglijk is in huis. Pal voor de houtkachel is het prima vol te houden, maar voordat de muren e.d. een beetje opgewarmd zijn, tja... je moet er wat voor over hebben, brrr... Het huis stond meer dan twee maanden leeg, onverwarmd, zodoende trekt de kou dan in de dikke natuurstenen muren en is het buiten warmer als binnen.

Maar genoeg geleuter, we hebben ruim voldoende dikke truien en vesten bij ons en... nog best een redelijke laag winterspek.

Vandaag, zondag, bijna de gehele dag in de tuin bezig geweest, beseffend dat we hier VEELSTE kort zijn om alles zo te krijgen als dat we ons, in een heerlijk verwarmd huis, onder het genot van een verse bak koffie, zittend in onze luie stoelen, in Nederland, voorstelden.

Soms loop ik dan als een kip zonder kop in het rondte, wil tientallen dingen tegelijkertijd doen en kom uiteindelijk tot niets. Vooral zo'n eerste dag.

De vele narcissen zijn in opkomst, de meesten staan nog in knop... dus het is nog geen gele weelde in de tuin...

Maar... een enkele staat al vrolijk te bloeien...

Ook erg grappig... in onze moestuin hadden wij vorig jaar verschillende soorten sla gezaaid, van een echt succes konden wij toen nog niet spreken. Zien we nu tot onze verbazing een rij sla in de moestuin staan.

Geen flauw idee wat voor sla die rode is en of die wel smaakvol is... maar mooi om te zien is het wel.

Ondertussen is het hier al een ietsje pietsje warmer in huis, de tassen uitgepakt, de buiken goed gevuld, de tuinstoelen staan buiten, de eerste lange boswandelingen zijn gemaakt, de honden en katten liggen voldaan voor de kachel en wij...

Wij zijn in opperbeste stemming ;-)

Nog even zweten voor vertrek...

Nog even zweten voor we naar Frankrijk vertrekken...

Afgelopen zaterdag plots even een schoonmaakwoede... ramen wassen, van binnen en van buiten... en we hebben hier VEEL ramen... pfff...

Nou moet ik toegeven dat de ramen er ook wel aan toe waren, als de zon er op scheen... tjemig... dan kreeg je een rotschrik.

Aangezien de vitrage er toch even voor weg moest, deze gelijk ook maar gewassen.

's Avonds de strijkplank klaar gezet, deze moest eerst even van een laag stof ontdaan worden vanwege zeer weinig gebruik... vitrage in de aanslag en het feest kon beginnen. Althans... dat was de gedachte.

Tot mijn grote schrik was het eerste gordijntje, dat ik ter hand nam, compleet kapot... helemaal gescheurd. Uiteindelijk bleek het dat er in totaal vier gordijntjes compleet kapot waren gegaan.

Nou op zich was dit niet zo hele verwonderlijk, omdat de gordijntjes al ZEER oud waren en de stof zodoende helemaal broos was (er zaten al wat ouderdomsgaatjes in). Maar... ik koesterde de gordijntjes, omdat het nog een aandenken aan mijn moeder was. Zij had ze ooit voor mij gemaakt, daar was ze een kei in. Ik vertelde hoe ik ze hebben wou en zij maakte ze dan exact zo. Mooie gehaakte gordijntjes met stukken stof... ze waren voor mij zeer speciaal.

HELAAS... ze zijn nu compleet kapot.

Er moeten nu dus andere gordijntjes voor het raam, zonder... is in die kamer geen optie.

Voor nood hebben we nu wat lappen stof van ons hemelbed voor het raam gehangen, alleen deze stof kan niet lang voor het raam in verband met het verkleuren van de wel zeer leuke, maar tevens zeer donkere stof (... donker paars en zwart).

Zondag hadden we geen tijd, maar gelijk maandag aan de slag gegaan... gordijntjes maken.

Natuurlijk gaan we de gehaakte stroken van mijn moeder hergebruiken en had ik hier thuis nog een behoorlijke lap ongebleekte katoen liggen.

Knippen, rijgen, naaien, bleken (wassen), nog eens naaien... al een paar dagen tot in de late uurtjes bezig.

Ik de voorwerkzaamheden... knippen , spelden en rijgen. Henk achter de naaimachine, die heeft daar veel meer geduld voor als dat ik heb, ik word daar helemaal toedeledoki van.

Onze naaimachine is al bijna een antieke en vertoont nogal wat kuurtjes. Zo doet bijvoorbeeld het spoeltje, voor het ondergaren, het niet meer goed. Hier gebruikt Henk de schroefboormachine voor... om het spoeltje vol met garen te krijgen, werkt uitstekend ;-)

Of het ons allemaal gaat gelukken is nog even de vraag, helemaal of ze voor zaterdag klaar zijn.

Tja... ga je ook even aan de poets... krijg je zoiets ;-( 

Even iets anders...

Ik heb een 'nieuwe' camera van mijn zoon gekregen. Een heuse spiegelreflex camera met een klein bescheiden lensje. Geen zoomlens of telelens, omdat ik eerst proberen wil of de camera mij bevalt en... of ik er mee om weet te gaan. Aangezien ik het een heel gedoe vind om mij in het gebruik van de camera te verdiepen, ik ben nogal ongeduldig en wil altijd alles VEELSTE snel ;-)

TEST 1... hahaha...

Bovenste foto was TEST 2...

Zo... mijn pauze zit erop. Weer snel met de vitrage bezig... nog even zweten... pfff...

NOG DRIE NACHTJES SLAPEN...
Dan gaan we weer, waarschijnlijk dit keer voor twee weken.

Klusrooster 2015...

Het komende jaar zijn we van plan om, evenals vorig jaar, meer buiten als binnen te doen.
Niet dat er binnen niets meer te doen is, maar als we daar zijn verpozen we het meest buiten. Zodoende willen we ons ook wat meer op buiten richten wat klussen betreft.


BINNEN...

-Wel willen we binnen nog met de kelder bezig. Hier moeten de muren afgemaakt worden en we willen er deels wat tomettes inleggen. Vorig jaar hebben we een partijtje tomettes van Laura en Rian gekregen, mooi voor in de kelder.

-Ook moeten we nog een klein deel van het plafond in de schuur aftimmeren en isoleren, dit hopen we komende zomer klaar te krijgen.

-Aha... en boven op de slaapkamer willen we nog een raam vervangen. Henk is al druk bezig met het maken van een nieuw raam en kozijn.


BUITEN...

-Het terras onder het afdakje verder afmaken, stenen zoeken en leggen. Tevens het geheel wat aankleden... nou ja... een beetje opsieren zeg maar.

-Een afdakje maken voor het brandhout naast het huis, zodat we daar niet continu plastiek over hoeven te leggen.

-Een trap vanaf het terras (afdakje) naar het lager gelegen stuk tuin maken. Er zit nu al een provisorisch trapje, deze willen we iets groter en steviger maken.

-Nog verscheidene bomen kappen. Waarschijnlijk gaat dit een klus voor de komende keer worden... over anderhalf week (denk ik...).

-Uiteraard willen we weer een groentetuintje aanleggen. Ietwat groter als vorig jaar... ook een klus om  de komende keer mee te beginnen.


Verder staan er vele kleine klusjes op het programma, komen bijna dagelijks meer bij ;-), zoals bijvoorbeeld ietwat meer structuur op het grondstuk aanbrengen. Wat meer paadjes aanleggen en bekijken wat we waar willen hebben.

Zoals het er nu naar uitziet gaan we over anderhalve week weer die kant op.
Als ik naar de weersverwachting weeronline, in Laprugne, kijk... dan zou de temperatuur vanaf komende vrijdag omhoog gaan en een week later NOG hoger. Ik zag zelfs 16 graden staan... Oo... hoe heerlijk zou dat zijn ;-)
Eigenlijks zouden we komende zaterdag al die kant op moeten, maar helaas gaat hem dat niet worden.

Vanmorgen net mijn nieuwe paspoort opgehaald... dus... we zijn er alweer helemaal klaar voor.
Trouwens weer een super knappe pasfoto erop... niet dus ;-(  Ik zat bij de fotograaf, had thuis al wat voor de spiegel geoefend om een beetje redelijk op de foto te komen, zit ik mijn allerleukste gezicht op te trekken. Zegt de fotograaf dat ik mijn mond dicht moet doen. Prompt schoten mijn ogen wat vuur en werd mijn mond een ergerlijk streepje. Tja...
Eén ding scheelt, als ik aangehouden word en mijn paspoort moet tonen, denk ik dat mijn gezichtsuitdrukking veel gelijkenis vertoond met mijn pasfoto ;-)